Klasztor oo. redemptorystów w Toruniu – Wikipedia, wolna encyklopedia

Klasztor oo. redemptorystów w Toruniu

Północna część klasztoru
Państwo	Polska
Województwo	kujawsko-pomorskie
Miejscowość	Toruń
Kościół	rzymskokatolicki
Właściciel	redemptoryści
Data budowy	1927
Położenie na mapie Torunia Klasztor oo. redemptorystów w Toruniu
Położenie na mapie Polski Klasztor oo. redemptorystów w Toruniu
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego Klasztor oo. redemptorystów w Toruniu
53°01′29″N 18°35′00″E/53,024817 18,583350
Multimedia w Wikimedia Commons

Klasztor oo. redemptorystów w Toruniu – dom zakonny Zgromadzenia Najświętszego Odkupiciela w Toruniu, znajdujący się przy ul. św. Józefa 23/35^[1].

Klasztor figuruje w gminnej ewidencji zabytków (nr 2023–2025)^[1].

Redemptoryści przybyli do Torunia w 1921 roku, a na klasztor zaadaptowali, znajdujący się w Stawkach, dawny budynek hotelu Kaiserhof Park^[2]. W nowo otwartej placówce zakonnicy, oprócz posługi duszpasterskiej, rozpoczęli także działalność edukacyjną, prowadząc szkołę średnią, zwaną juwenatem^[3].

Po kilku latach obecności redemptorystów w Stawkach, ich władze zadecydowały o przeprowadzce zgromadzenia i szkoły na prawobrzeże Torunia, co było spowodowane uciążliwym sąsiedztwem poligonu artyleryjskiego, przy którym znajdował się klasztor^[2].

Budowę nowego klasztoru, już na Bielanach, rozpoczęto w 1927 roku, a wsparli ją finansowo sympatycy redemptorystów oraz amerykańscy i holenderscy redemptoryści. W listopadzie 1927 roku ukończono kaplicę, a 17 czerwca 1928 roku wprowadzono do niej obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy. W 1931 roku zakończono budowę całego kompleksu klasztornego^[3].

W czasie II wojny światowej Niemcy zaadaptowali klasztor na koszary wojskowe. Część redemptorystów uwięziono, inni zostali wyrzuceni z klasztoru^[3].

W marcu 1945 roku, dzięki staraniom o. Józefa Sochackiego, redemptoryści powrócili do klasztoru. Ojcowie wraz z chórem i orkiestrą parafii św. św. Janów zorganizowali w Toruniu pierwszą po wojnie procesję Bożego Ciała, która odbyła się 3 czerwca tegoż roku^[3].

W 1946 roku redemptoryści stracili oni pod naciskiem władz komunistycznych część klasztoru, która został zaadaptowany na Technikum Elektryczne. Mimo to, w 1947 roku otworzyli oni ponownie juwenat, który w 1952 roku został przez władze państwowe zdelegalizowany. Reaktywowano go w 1958 roku. W październiku 1961 roku juwenat ponownie zdelegalizowano, a władze komunistyczne zajęły całą środkową część klasztoru^[3]. Na miejscu juwenatu ulokowano Technikum Samochodowe^[4]. Podczas odbierania klasztorowi części budynku wybuchły zamieszki (tzw. Wydarzenia bielańskie)^[5].

W 1950 roku powołano przy klasztorze parafię św. Józefa. W latach 50. rozpoczęto budowę kościoła. Jego konsekracja miała miejsce 14 czerwca 1964 roku^[3].

W 1997 roku władze państwowe oddały redemptorystom część klasztoru, w której mieściło się seminarium duchowne. W budynkach klasztornych zorganizowano studium telewizyjne, Dom Pielgrzyma oraz inne obiekty niezbędne do działalności Radia Maryja i Wyższej Szkoły Kultury Społecznej i Medialnej^[3].

Na placu, przed budynkiem klasztoru znajduje się figura św. Józefa. Początkowo znajdowała się przed budynkiem pierwszej siedziby ojców redemptorystów we wsi Stawki. Wraz z przeniesieniem klasztoru, figurę umieszczono na jego dziedzińcu. W 2017 roku została ona odrestaurowana przez Adriana Michalkiewicza^[6].

• Katarzyna Kluczwajd: Toruń, którego nie ma. Łódź: Dom Wydawniczy Księży Młyn, 2017. ISBN 978-83-7729-331-1.