Klatka piersiowa kurza – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2018-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Klatka piersiowa kurza (łac. pectus carinatum, pectus gallinaceum, ang. pidgeon chest) – nieprawidłowość budowy klatki piersiowej, polegająca na grzebieniowatym wypukleniu mostka lub i także przylegających części żeber. Zniekształcone, uniesione żebra zbudowane są z chrząstki. Etiologia nie jest w pełni znana, tło rodzinne dotyczy 15% pacjentów. U co szóstego pacjenta rozpoznaje się zespół Marfana i skoliozę. Jest częstsza u płci męskiej^[1]. W porównaniu z klatką lejkowatą klatkę kurzą rozpoznaje się sześcio- do dziesięciokrotnie rzadziej, chociaż niska rozpoznawalność wady może wynikać z braku opracowanych metod leczenia.

Anatomia wady - w klatce kurzej nie dochodzi do ucisku narządów klatki piersiowej: serca lub płuc. Zniekształcony mostek jest uniesiony. Uniesienie może dotyczyć tylko mostka, lub, co jest najczęstsze, przylegających do mostka żeber. Najczęściej wada jest jednostronna.

Leczenie - polega przede wszystkim na leczeniu nieoperacyjnym. Ogólnie wyniki leczenia są bardzo dobre albo doskonałe. Wyniki zależą od postaci wady i wieku. Elastyczność żeber i mostka do wieku około 18 lat pozwala na uzyskanie bardzo dobrej korekty wady przy pomocy nieoperacyjnego leczenia^[2] przy pomocy ortezy. W starszym wieku wyniki zależą od indywidualnej podatności żeber i stosowania się pacjenta do wymogów leczenia. Stosując system ortezy można uzyskać pełną "naprawę" wady w ciągu około 3 miesięcy.

Tylko w nielicznej grupie pacjentów możliwości leczenie nieoperacyjne są ograniczone. Gdy wada polega na uniesieniu górnych żeber i cofnięciem górnej część mostka ku tyłowi, zmiana opisywana jest jako podkowiasta. Wada widoczna jest bardzo wcześnie, w wieku kilku lat. Następuje szybkie kostnienie elementów chrzęstnych z wytworzeniem bloku kostnego wokół górnej części mostka. W takim typie wady leczenie nieoperacyjne możliwe jest gdy dziecko ma kilka lat; w wieku dojrzewania, z powodu bloku kostnego wokół mostka możliwe jest tylko leczenie operacyjne.

• 
  Uniesiony mostek nie uciska serca ani płuc
• 
  Klatka kurza z uniesieniem mostka i przylegających żeber
• 
  Klatka kurza z prawostronnym uniesieniem żeber
• 
  Klatka kurza po 3 miesiącach leczenia ortezą