Kołacinek – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kołacinek

wieś
Detale z fasady kościoła w Kołacinku
Państwo	Polska
Województwo	łódzkie
Powiat	brzeziński
Gmina	Dmosin
Liczba ludności (2022)	244[2]
Strefa numeracyjna	46
Kod pocztowy	95-061[3]
Tablice rejestracyjne	EBR
SIMC	0726903
Położenie na mapie Polski Kołacinek
Położenie na mapie województwa łódzkiego Kołacinek
Położenie na mapie powiatu brzezińskiego Kołacinek
Położenie na mapie gminy Dmosin Kołacinek
51°52′00″N 19°49′53″E/51,866667 19,831389[1]
Multimedia w Wikimedia Commons
Informacje w Wikipodróżach

Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Kołacinek

Kołacinek – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie brzezińskim, w gminie Dmosin.

Wieś szlachecka Kołacin Mały położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie rawskim ziemi rawskiej województwa rawskiego^[4].

W Słowniku Geograficznym Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich tom IV strona 269, z roku 1883 można przeczytać między innymi:

Kołacinek (Kołaczynko), wieś i folwark, powiat brzeziński, gmina Mroga Dolna, parafia Kołacinek.Posiada kościół parafialny drewniany i szkołę. W r. 1827 było tu 29 domów, 199 mieszkańców.[...] Parafia Kołacinek dekanatu brzezińskiego liczy 2000 dusz. W 1609 r. wieś była własnością Plichtów; parafialny kościół katolicki już w 1521 r. istniał, w 1788 przebudowany. W 1609 r. należały do parafii wsie: Kołaczyn Wielki [przyp. dziś Kołacin], Kołaczyn Mały [przyp. dziś Kołacinek], Koziełły [przyp. dziś Koziołki], Kotulin, Kobelin [przyp. dziś Kobylin], Zaczywilki [przyp. dziś Zacywilki].

W Kołacinku działa grupa teatralna. Uczestniczą w tej grupie dzieci od lat 10 do 19, które mają za sobą m.in. wyjazd do Bratysławy, gdzie występowały przed publicznością.

28 kwietnia 2007 roku w Kołacinku otwarto Park Jurajsko-Botaniczny "Dino-Park" z naturalnej wielkości figurami dinozaurów.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.

Wieś znana już w XVI wieku; w 1521 r. powstał pierwszy drewniany kościół.

Według rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa^[5] na listę zabytków wpisane są obiekty:

• kościół drewniany pw. Wszystkich Świętych (nr rej.: 333 z 29.05.1967) z zabytkową drewnianą dzwonnicą (nr rej.: 377 z 29.05.1967).

Kościół wzniesiono w XVIII wieku, w miejscu pierwszego kościoła, a później przebudowano w 1788 r.; dobudowano do niego kaplice boczne, a w 1870 r. dobudowano kruchtę i zakrystię. Budynek drewniany, w konstrukcji zrębowej, z zewnątrz szalowany deskami. Fasada kościoła klasycyzująca. Dach dwuspadowy, kryty blachą; nad prezbiterium dach namiotowy. Na dachu nad nawą główną - wieżyczka z latarnią i cebulastą kopułką, mieszczącą sygnaturkę. Zakrystia pokryta dachem pulpitowym.

Wnętrze kościoła: jednonawowe (nawa główna); dwie boczne kaplice od strony zachodniej, otwarte na nawę; prezbiterium zamknięte wielobocznie; kruchta; zakrystia. Ściany boczne i sufit zdobione polichromiami. Chór w konstrukcji drewnianej, na który prowadzą drewniane schody. Nad chórem znajduje się sklepienie pseudozwierciadlane.

• cmentarz kościelny, nr rej.: 943 z 19.11.1993
• cmentarz rzymskokatolicki, nr rej.: 839 z 19.12.1991
• zespół dworski, 2 poł. XIX w.:
  • dwór, nr rej.: 774 z 6.04.1987
  • park, nr rej.: 566 z 20.06.1981