Kołnierzyk – Wikipedia, wolna encyklopedia
Kołnierzyk[1] lub pierścień[2] – struktura powstająca na komórce konidiotwórczej podczas wytwarzania zarodników konidialnych (konidiogenezy). Struktury te powstają na annelidach – komórkach konidiotwórczych mogących poprzez pączkowanie wytwarzać konidia wielokrotnie. Po wytworzeniu każdego konidium następuje proliferacja, czyli odtworzenie jej ściany komórkowej i zdolności do wytwarzania składników niezbędnych do budowy sukcesywnie na niej powstających nowych konidiów[1]. Po każdym kolejnym zarodniku na zewnętrznej ścianie komórkowej annelidy pozostaje kołnierzyk (pierścień), a annelida wydłuża się. Kołnierzyków tych jest tyle, ile konidiów wytworzyła annelida[2]. Występowanie kołnierzyków odgrywa rolę przy mikroskopowym oznaczaniu niektórych gatunków grzybów[1].
Kołnierzykiem nazywa się również pierścień, który u niektórych gatunków grzybów kapeluszowych łączy blaszki przy trzonie, wskutek czego nie dochodzą one do trzonu. Taki kołnierzyk występuje np. u twardzioszka obrożowego (Marasmius rotula)[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Joanna Marcinkowska , Oznaczanie rodzajów grzybów sensu lato ważnych w fitopatologii, Warszawa: PWRiL, 2012, s. 164, ISBN 978-83-09-01048-7 .
- ↑ a b Selim Kryczyński , Zbigniew Weber (red.), Fitopatologia. Podstawy fitopatologii, t. 1, Poznań: Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2010, s. 420, ISBN 978-83-09-01063-0 .
- ↑ Ewald Gerhardt tytuł=Grzyby – wielki ilustrowany przewodnik, {{{tytuł}}}, Warszawa 2006, s. 194, ISBN 83-7404-513-2 .