Końce (rejon ignaliński) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Końce
Galai
Państwo

 Litwa

Okręg

 uciański

Rejon

ignaliński

Gmina

Kozaczyzna

Populacja
• liczba ludności


5
(2001)

Położenie na mapie Litwy
Mapa konturowa Litwy, po prawej znajduje się punkt z opisem „Końce”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, blisko górnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Końce”
Ziemia55°26′20″N 26°11′24″E/55,438889 26,190000

Końce (lit. Galai) – wieś na Litwie, w okręgu uciańskim, w rejonie ignalińskim, w starostwie Kozaczyzna.

Dawniej dwa zaścianki – Końce I i Końce II.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W dwudziestoleciu międzywojennym zaścianki leżały w Polsce, w województwie nowogródzkim (od 1926 w województwie wileńskim), w powiecie brasławskim (od 1926 w powiecie święciańskim)[1], w gminie Dukszty[2][3].

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało:

  • Końce I – 25 osób, wszystkie były wyznania rzymskokatolickiego i zadeklarowały litewską przynależność narodową. Były tu 2 budynki mieszkalne[2]. W 1938 zamieszkiwało tu 13 osób w 2 budynkach[3].
  • Końce II – 25 osób, wszystkie były wyznania rzymskokatolickiego. Jednocześnie 3 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową a 22 litewską. Było tu 8 budynków mieszkalnych[2]. W 1931 zamieszkiwało tu 35 osób w 9 budynkach[3].

Miejscowości należały do parafii rzymskokatolickiej w Kozaczyźnie. Podlegała pod Sąd Grodzki w Święcianach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w m. Ignalinie[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dz.U. z 1925 r. nr 67, poz. 472
  2. a b c Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 6.
  3. a b c Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 46.
  4. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 46.