Patriarchat jerozolimski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bazylika Grobu Pańskiego w JerozolimieKościół Matka

Patriarchat jerozolimski, Kościół Jerozolimski – tradycyjna i popularna nazwa lokalnej wspólnoty chrześcijańskiej w Jerozolimie.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza wspólnota powstała bezpośrednio po śmierci Jezusa z Nazaretu, w roku 30 lub 33 i tworzyli ją wszyscy apostołowie wraz z Marią, matką Jezusa oraz jego pozostali uczniowie (zarówno mężczyźni, jak i kobiety), którzy wcześniej im towarzyszyli[1]. Po Zesłaniu Ducha Świętego liczba członków wspólnoty wzrosła do około trzech tysięcy[2] i stanowili ją judeochrześcijanie z całego ówczesnego cywilizowanego świata[3].

Pierwszym przywódcą Kościoła w Jerozolimie był Piotr Apostoł[4], potem Jakub Sprawiedliwy[5][6], a po jego śmierci w 62 r. n.e. biskupem Kościoła w Jerozolimie został Symeon, syn Kleofasa i Marii[7].

Początkowo wspólnota ta miała podstawowe znaczenie dla Kościoła czego dowodem może być narada apostołów zwana Soborem jerozolimskim[8], dlatego chrześcijanie uważają Kościół Jerozolimski za Kościół Matkę.

Do r. 135 Kościół Jerozolimski miał charakter czysto żydowski. Po tej dacie, w związku z wygnaniem Żydów z Jerozolimy, wspólnota chrześcijańska tego miasta została powtórnie sformowana przez rzymskich kolonistów. W r. 451 Kościół jerozolimski został podniesiony do godności patriarchatu. W 1099 r. doszło do podziału urzędu patriarchy Jerozolimy pomiędzy patriarchę prawosławnego i łacińskiego.

Pierwszym miejscem spotkań judeochrześcijan w Jerozolimie i jednocześnie pierwszą „katedrą biskupią” był Wieczernik. Od IV wieku najbardziej znanym obiektem sakralnym Kościoła Jerozolimy jest Bazylika Grobu Pańskiego.

Biskupi Jerozolimy tradycji judeo-chrześcijańskiej

[edytuj | edytuj kod]

Euzebiusz z Cezarei podaje, że do czasu oblężenia Żydów w Jerozolimie za panowania cesarza Hadriana nastąpiło po sobie kolejno 15 biskupów o rodowodzie hebrajskim. Wszyscy pochodzili z obrzezanych. Powstaje pytanie, dlaczego w tak krótkim czasie nastąpiło po sobie tylu biskupów. Niektórzy historycy proponują by listę stworzoną przez Euzebiusza traktować jako wykaz prezbiterów (starszych) jerozolimskich, spośród których wybierano biskupa.

Zwierzchnik Pontyfikat
1. Jakub brat Pański 30/3362
2. Symeon I (Szymon) 7099 (wg innych źródeł 106107)
3. Justus 99111
4. Zacheusz 111 – ?
5. Tobiasz ?
6. Beniamin I ? – 117
7. Jan I (Joachim?) 117 – ?
8. Mateusz I ?
9. Filip (Beniamin II?) ?
10. Seneka ?

11. Justus II

?

12. Lewi

?

13. Efrem I

?

14. Józef I

?

15. Juda (Judasz)

? – 134

Biskupi Jerozolimy narodowości rzymskiej

[edytuj | edytuj kod]

Biskupi Jerozolimy narodowości greckiej

[edytuj | edytuj kod]

W 451 r. – wyniesienie do rangi patriarchy przez Sobór Chalcedoński

Patriarchowie Jerozolimy do schizmy wschodniej

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dz 1,12–14 w przekładach Biblii.
  2. Dz 2,41 w przekładach Biblii.
  3. Dz 2,5–12 w przekładach Biblii.
  4. Dz 2,14 w przekładach Biblii.
  5. Dz 21,18 w przekładach Biblii.
  6. Ga 1,19 w przekładach Biblii.
  7. por. Euzebiusz z Cezarei „Historia kościelna. O męczennikach Palestyńskich”
  8. Dz 15,1–35 w przekładach Biblii.