Leccinum holopus – Wikipedia, wolna encyklopedia

Leccinum holopus
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

borowikowce

Rodzina

borowikowate

Rodzaj

Leccinum

Gatunek

Leccinum holopus

Nazwa systematyczna
Leccinum holopus (Rostk.) Watling
Trans. Br. mycol. Soc. 43(4): 692 (1960)
Zdjęcie. Trzy okazy białawych grzybów z gatunku Leccinum holopus rosnących wśród zielonych torfowców
Okazy rosnące wśród torfowców

Leccinum holopus (Rostk.) Watling – gatunek grzybów z rodziny borowikowatych (Boletaceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo

[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Leccinum, Boletaceae, Boletales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1844 r. Friedrich Wilhelm Rostkovius nadając mu nazwę Boletus holopus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1960 r. Roy Watling przenosząc go do rodzaju Leccinum[1].

Synonimy:

  • Boletus holopus Rostk. (in Sturm) Deutschl. Fl. 1844
  • Krombholzia holopus (Rostk.) Pilát 1951
  • Krombholziella americana (A.H. Sm. & Thiers) Šutara 1982
  • Krombholziella holopus (Rostk.) Šutara (1982)
  • Leccinum holopus var. americanum A.H. Sm. & Thiers 1971
  • Leccinum holopus var. nucatum (Lannoy & Estadès) Klofac 2007
  • Leccinum nucatum Lannoy & Estadès 1993
  • Leccinum olivaceosum Lannoy & Estadès 1994
  • Trachypus holopus (Rostk.) Konrad & Maubl. 1952
  • Trachypus scaber f. holopus (Rostk.) Romagn. 1939[2].

Władysław Wojewoda wymienia go jako synonim Leccinum niveum (Fr.) Rauschert z polską nazwą borowik białawy[3]. Jednak według Index Fungorum L. niveum to synonim Leccinum scabrum (koźlarz babka).

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Kapelusz
Kapelusz biały lub białawy, o średnicy 5–15 cm[4].
Rurki
Rurki białawe, po uciśnięciu brązowieją[4].
Trzon
Białawy z białymi lub szarymi łuseczkami[4].
Miąższ
Miąższ biały, zazwyczaj różowiejący, czasem niebieskawy u podstawy[5][4].
Gatunki podobne

Podobny jest koźlarz ałtajski (Leccinum rotundifoliae), który ma podobną barwę, jednak preferuje suche tereny oraz nie przebarwia się na niebiesko u podstawy trzonu. Podobne mogą być również albinotyczne formy innych koźlarzy rosnących pod brzozą[5].

Występowanie i siedlisko

[edytuj | edytuj kod]

Występuje w Ameryce Północnej i Europie[6]. Władysław Wojewoda nie podaje żadnych stanowisk w Polsce, jednak jest znajdowany przez grzybiarzy[3][7].

Naziemny grzyb mykoryzowy. Rośnie od lipca do października pod brzozami na terenach podmokłych oraz torfowiskach[4][5].

Grzyb jadalny[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2015-11-25] (ang.).
  2. Species Fungorum [online] [dostęp 2015-10-24] (ang.).
  3. a b Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
  4. a b c d e f E. Gerhardt, Grzyby: wielki ilustrowany przewodnik, Warszawa: Klub dla Ciebie - Bauer-Weltbild Media, 2006, ISBN 83-7404-513-2.
  5. a b c Henk den Bakker, Mechiel Noordeloos, A revision of European species of Leccinum gray and notes on extralimital species, 2005.
  6. Discover Life Maps [online] [dostęp 2015-06-22].
  7. Leccinum niveum (koźlarz białawy) [online], grzyby.pl [dostęp 2019-09-23].