Kołodie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kołodie
Колодії
Państwo

 Ukraina

Obwód

 wołyński

Rejon

maniewicki

Powierzchnia

0,776 km²

Populacja 
• liczba ludności
• gęstość


436
561,86 os./km²

Nr kierunkowy

+380

Kod pocztowy

44630

Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Kołodie”
Położenie na mapie obwodu wołyńskiego
Mapa konturowa obwodu wołyńskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kołodie”
51°21′32″N 25°48′28″E/51,358889 25,807778

Kołodie (ukr. Колодії, Kołodiji) – wieś na Ukrainie, w obwodzie wołyńskim, w rejonie maniewickim.

W II Rzeczypospolitej wieś należała do gminy Nowy Czartorysk (do 1931 roku pod nazwą Miedwieże) w powiecie łuckim, w województwie wołyńskim[1].

Zmarli

[edytuj | edytuj kod]

Na początku października 1915 w walkach o Kołodie poległo siedmiu żołnierzy 6 Pułku Piechoty Legionów Polskich:

  1. pchor. Władysław Gozdawa-Godlewski (1893 – †1 X 1915), pośmiertnie odznaczony Virtuti Militari i Krzyżem Niepodległości[2],
  2. plut. Feliks Książkiewicz (1889 – †1 X 1915),
  3. plut. Roman Paciorek (†2 X 1915), pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości[2],
  4. plut. Kazimierz Rumun (†2 X 1915), pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości[3],
  5. szer. Jan Sepeniuk (†2 X 1915), pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości[4],
  6. szer. Józef Biegus (1896 – †3 X 1915), pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości[5],
  7. sierż. Michał Olender (†4 X 1915), pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości[4][6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Podział gmin wiejskich województwa na gromady. „Wołyński Dziennik Wojewódzki”. 1, 1936-01-04. Łuck: Urząd Wojewódzki Wołyński. 
  2. ↑ a b M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199.
  3. ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94.
  4. ↑ a b M.P. z 1938 r. nr 64, poz. 72.
  5. ↑ M.P. z 1933 r. nr 255, poz. 273.
  6. ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 47.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kołodie&oldid=71395267”