French
DeutschKodnia – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Pałac | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Wysokość | 228 m n.p.m. |
| Populacja • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy | +380 412 |
| Kod pocztowy | 12424 |
Położenie na mapie obwodu żytomierskiego  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
 50°05′14″N 28°41′40″E/50,087222 28,694444 | |
Kodnia (ukr. Кодня, Kodnia) – wieś na Ukrainie w rejonie żytomierskim obwodu żytomierskiego.
Znajduje tu się stacja kolejowa Kodnia, położona na linii kolejowej Żytomierz – Berdyczów.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Do Stefana Głębockiego należała Kodnia pod Żytomierzém; odziedziczyła ją Głębocka urodzona z Radziwiłłówny, ożenił się z nią Korzeniowski, który po zaborze kraju był prezesem, doszedł do wielkiej fortuny[1]
Kodnia stała się znana w 1768, gdy odbywały się tu sądy pod przewodnictwem oboźnego koronnego Józefa Gabriela Stempkowskiego przeciwko uczestnikom koliszczyzny. Skazano tu wówczas na śmierć kilka tysięcy rebeliantów, a wyroki zostały niezwłocznie wykonane poprzez ścinanie, wieszanie i wbijanie na pal. Wśród ludu powstało wówczas przysłowie bodaj cię święta Kodnia nie minęła[2].
Pod rozbiorami siedziba gminy Kodnia w powiecie żytomierskim guberni wołyńskiej. Działała tu parafia rzymskokatolicka pw. Matki Bożej Pocieszenia[2].
Pałac
[edytuj | edytuj kod]- pałac wybudowany w stylu empire przez Korzeniowskiego, w którym przez 30 lat bywały świetne bale, huczne bardzo, częste zabawy[1]. Od frontu ryzalit z podwójnym rzędem kolumn jońskich podtrzymujących fronton z herbami[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Eustachy Iwanowski, Rozmowy o polskiéj koronie, Kraków 1873, na str. 688
- ↑ a b Kodnia, pow. żytomierski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 241.
- ↑ Antoni Urbański Memento kresowe, Warszawa, 1929, s. 53
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Kodnia, pow. żytomierski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 241.
- Kodnia, pow. żytomierski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 99.