Kolonia Karola Miarki – Wikipedia, wolna encyklopedia
część Prudnika | |
Fragment ul. Karola Miarki | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Miasto | |
SIMC | 0965884 |
Powierzchnia | 0,33 km² |
Strefa numeracyjna | 77 |
Kod pocztowy | 48-200 |
Tablice rejestracyjne | OPR |
Położenie na mapie Prudnika | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa opolskiego | |
Położenie na mapie powiatu prudnickiego | |
Położenie na mapie gminy Prudnik | |
50°19′34″N 17°35′57″E/50,326111 17,599167 |
Kolonia Karola Miarki – część miasta Prudnik[1], położona na północno-wschodnim skraju miasta, na północ od Jasionowego Wzgórza, przy wyjeździe w kierunku Lubrzy. Obejmuje obszar osiedla domków jednorodzinnych przy ulicy Karola Miarki.
Geografia
[edytuj | edytuj kod]Część miasta obejmuje obszar osiedla domków jednorodzinnych przy ulicy Karola Miarki. Położona jest na północny wschód od centrum Prudnika, około 6 km od granicy z Czechami i około 2 km od centrum miasta. Na południe od niej znajduje się Jasionowe Wzgórze i Górka.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Teren, na którym powstało osiedle, nazywany był „polem lubrzańskim” (niem. Das Leuberer Feld) od pobliskiej Lubrzy[2]. Pierwsze domy mieszkalne na tym terenie powstały w latach 20. XX wieku dla pracowników tkalni lnu i adamaszku „S. Fränkel” (późniejsze ZPB „Frotex”)[3] z inicjatywy Hansa Huberta Pinkusa[4], ówczesnego dyrektora fabryki[5]. Było to osiedle bliźniaczych[6] domów robotniczych. Każdy z domków posiadał ogródek, co miało podnosić walory życia[7].
W czasie I wojny światowej na osiedlu została rozplanowana „kolonia dla żołnierzy wracających z wojny”[8]. Na osiedlu mieszkała większość prudnickich ewangelików[9].
Po zakończeniu II wojny światowej osiedlu zostało nadane imię Karola Miarki – polskiego działacza społecznego na Górnym Śląsku w XIX wieku[7]. W latach 1957–1958 zbudowano 40 domów na przedłużeniu osiedla[10]. Po pierwszym walnym zebraniu 53 członków Towarzystwa Ogrodów i Osiedli Działkowych 14 marca 1964 powstał kompleks ogrodów „Karola Miarki”[11]. W latach 80. XX wieku diecezja opolska planowała budowę kościoła, plebanii i domu katechetycznego na osiedlu Karola Miarki. Wojewoda opolski Kazimierz Dzierżan podczas spotkania z biskupem Alfonsem Nossolem w 1986 nie wyraził zgody na budowę ze względu na brak działki budowlanej, i ponieważ ograniczyłaby ona budowę 200 mieszkań spółdzielczych[12].
Po 1989 na Kolonii Karola Miarki zmieniono nazwy niektórych ulic: Aleksandra Zawadzkiego na Jana Kazimierza, Dąbrowszczaków na Józefa Wybickiego, Jerzego Ziętka na Monte Cassino[13]. Rejon Kolonii Karola Miarki został zalany podczas powodzi tysiąclecia w lipcu 1997[14]. W 2003 zbudowano obwodnicę Prudnika, zaczynającą się na rondzie przy Kolonii Karola Miarki[15]. W październiku 2008 TBS rozpoczął rozbudowę osiedla[16].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Obwieszczenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia – Dziennik Ustaw [online], dziennikustaw.gov.pl [dostęp 2018-12-20] .
- ↑ Plan pola lubrzańskiego i ceglanego (dzisiejsza ul. Polna i Karola Miarki) MP/AU/1032 [online], wok4u.eu [dostęp 2022-02-23] .
- ↑ Marcin Domino , Jak zmieniał się Prudnik z inicjatywy rodzin Fränkel i Pinkus – cz. 1 [online], Prudnik24, 13 stycznia 2015 [dostęp 2022-02-23] (pol.).
- ↑ Maciej Dobrzański , Jak powojenny Prudnik upamiętnił Fränklów i Pinkusów? [online], Prudnik24, 16 stycznia 2022 [dostęp 2022-02-23] (pol.).
- ↑ Edyta Hanszke , Dzieje królewskiego Żyda [online], Nowa Trybuna Opolska, 12 lipca 2002 [dostęp 2020-01-28] (pol.).
- ↑ Andrzej Dereń , Ulica Stanisława Moniuszki: Łukiem i po kostce [online], terazprudnik.pl, 30 marca 2019 [dostęp 2022-02-23] (pol.).
- ↑ a b Maciej Dobrzański , Nie tylko reprezentacyjne wille... Jakie jeszcze budynki w Prudniku związane są z rodziną Fränklów i Pinkusów? [online], Prudnik24, 4 grudnia 2021 [dostęp 2022-02-23] (pol.).
- ↑ Kolonia dla żołnierzy wracających z wojny / osiedle Karola Miarki MP/AU/877 [online], wok4u.eu [dostęp 2022-02-23] .
- ↑ Kamila Jamioł , Kościół ewangelicki w Prudniku, „Gazeta Pogranicza”, Jarosław Okrągły – redaktor naczelny, 8 (10), Prudnik: TelArt Studio, 5 lipca 2017, s. 16, ISSN 2543-9081 .
- ↑ Kasza 2020 ↓, s. 25.
- ↑ http://ozoopole.pzd.pl/wp-content/uploads/2017/06/ROD-im.-T.-Ko%C5%9Bciuszki-w-Prudniku.pdf.
- ↑ Renata Sołtysek , Budownictwo kościołów na Śląsku Opolskim w Polsce Ludowej (1945–1989): „Bogu na chwałę, nam na zbawienie”, Opole: Instytut Śląski, 2022, s. 179, ISBN 978-83-7126-412-2 .
- ↑ Na etapie dyskusji, „Głos Włókniarza”, 5 (654), Opole: Opolskie Wydawnictwo Prasowe, 1 marca 1990, s. 11 .
- ↑ Naprawy wykorzystać do modernizacji, „Tygodnik Prudnicki”, Antoni Weigt – redaktor naczelny, 34 (353), Prudnik: Spółka Wydawnicza „Aneks”, 24 sierpnia 1997, s. 3, ISSN 1231-904X .
- ↑ Andrzej Dereń , Trzy w jednym, „Tygodnik Prudnicki”, 39 (669), Prudnik: Spółka Wydawnicza „Aneks”, 24 września 2003, s. 3, ISSN 1231-904X .
- ↑ Krzysztof Strauchmann , Powstanie nowe osiedle w Prudniku [online], Nowa Trybuna Opolska, 23 października 2008 [dostęp 2020-01-28] (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Ryszard Kasza: Ulicami Prudnika z historią i fotografią w tle. Przemysław Birna, Franciszek Dendewicz, Piotr Kulczyk. Prudnik: Powiat Prudnicki, 2020. ISBN 978-83-954314-5-6.