Komora spalania (rakieta) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Komora spalania (rakieta) – część silnika rakietowego w której spalany jest materiał pędny^[1].

Jest głównym elementem decydującym o sprawności i niezawodności silnika. Komora spalania zawiera głowicę i dyszę. Głowica w silniku na paliwo stałe stanowi dno komory. Kształt i budowa komory zależy od rodzaju silnika^[1]. Komory bywają kuliste, cylindryczne lub gruszkowe w silnikach na paliwo ciekłe, a w silnikach na paliwo stałe są cylindryczne spełniając rolę pojemnika na ładunek napędowy. W silnikach o długim czasie pracy powierzchnie wewnętrzne komory są izolowane termicznie lub chłodzone ze względu na duże obciążenie cieplne^[1].

• Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo „WIS”, 1994, s. 99. ISBN 83-86028-01-7.