Kompozycja pasowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kompozycja (perspektywa) strefowa (pasowa) – rodzaj kompozycji znany już w starożytnym Egipcie, mający na celu oddanie głębi obrazu. Postacie pogrupowane są w poziome rzędy (pasy), zaś pasy wyższe przedstawiają osoby dalsze.

Pierwsze dzieła wykorzystujące tę kompozycję pochodzą z III tysiąclecia p.n.e. Najczęściej była ona wykorzystywana w malowidłach przedstawiających lud (robotnicy, chłopi).

• Krystyna Kubalska-Sulkiewicz: Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: PWN, 2003. ISBN 83-01-12365-6. Brak numerów stron w książce