Komutacja – Wikipedia, wolna encyklopedia

Komutacja – dynamiczne zestawianie połączeń.

 Osobny artykuł: Komutacja łączy.

Wykonywana zwykle przez operatora telekomunikacyjnego. Na czas połączenia zestawiane jest osobne łącze, które jest zwykle niezależne od innych trwających w tym czasie połączeń (tzn. że przez to łącze nie przesyła się sygnałów obcych abonentów).

Przeciwieństwem komutacji może być np. transmisja pakietowa (datagramowa), w czasie której w tym samym kanale telekomunikacyjnym i w tym samym czasie przesyłane są informacje (podzielone na pakiety) pochodzące od wielu, niepołączonych ze sobą abonentów.

W maszynach elektrycznych komutację stosuje się w celu wymuszania przepływu prądu w odpowiednich częściach uzwojenia. Komutacja realizowana jest za pomocą komutatora. Polega ona na zmianie (przełączaniu) drogi lub kierunku przepływu prądu elektrycznego.

Zobacz publikację Komutacja operatorów fizycznych w Wikibooks

• komutator
• komutacja pakietów
• komutacja kanałów (łączy)
• komutacja wiadomości
• komutacja ATM

• Andrzej Jajszczyk: Wstęp do telekomutacji. WNT, 2000. ISBN 83-204-2600-6. Brak numerów stron w książce

• Analiza możliwości realizacji usług telekomunikacyjnych przez sieć internet (zakładka „Komutacja”). szmarcin.w.interia.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-02-20)].
• Wskazówki dotyczące komunikacji