Konkordia Galicyjska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Konkordia Galicyjska – ugoda wewnątrz Kościoła katolickiego pomiędzy Kościołem łacińskim a Cerkwią unicką w Galicji regulująca relacje międzyobrządkowe, zatwierdzona 6 października 1863 przez papieża Piusa IX.

Główne zasady zawarte w Konkordii:

• konieczność zgody Stolicy Apostolskiej na zmianę obrządku,
• zakaz udzielania chrztu dzieciom rodziców innego obrządku,
• możliwość spowiedzi u kapłanów dowolnego rytu,
• zalecenie przyjmowania Komunii w obrządku własnym,
• błogosławienie małżeństw mieszanych w obrządku narzeczonej,
• wychowywanie potomstwa małżeństw mieszanych według płci.

W rzeczywistości ugoda pozostawała tylko na papierze.

• Ks. Sławomir Zych: Z dziejów Kościoła Katolickiego na terenie obecnej diecezji rzeszowskiej. Kolbuszowa: 2010, s. 53.