Konpeitō – Wikipedia, wolna encyklopedia

Konpeitō
金平糖 / コンペイトー
	; Konpeitō w różnych kolorach
Rodzaj	Wagashi
Kuchnia	japońska
Miejsce powstania	Japonia
Składniki
	cukier, woda
	Multimedia w Wikimedia Commons

Konpeitō (jap. 金平糖, コンペイトー), także zapisywane jako kompeitō – japońskie cukierki^[1]. Często są barwione, ale niearomatyzowane.

Historia

Słowo „konpeitō” pochodzi od portugalskiego słowa confeito (pl. cukierek)^[2]. Ta technika wytwarzania cukierków została wprowadzona do Japonii na początku XVI wieku przez portugalskich kupców. Infrastruktura i technologia rafinacji cukru nie istniały w ówczesnej Japonii. Jako że do produkcji konpeitō zużywa się dużych ilości cukru, w wyniku tego były ono bardzo rzadkie i drogie. W 1569 roku Luís Frois, portugalski misjonarz, zaprezentował szklaną kolbę z konpeitō Nobunadze Odzie w celu uzyskania zezwolenia na pracę misyjną misjonarzy chrześcijańskich^[3]^[4].

Do okresu Meiji, konpeitō były już uważane kulturowo za jeden ze standardów japońskich słodyczy – imię Wieszczki Cukrowej z baletu Dziadek do orzechów zostało przetłumaczone jako konpeitō no sei (jap. 金平糖の精; dosł. wróżka konpeitō)^[5]. Konpeitō jest również standardowym podarunkiem podziękowania za przybycie, który jest darowany przez Dom Cesarski Japonii. Podarek konpeitō zapakowany jest w małym pudełku zwanym bonboniēru (jap. ボンボニエール), od francuskiego bonbonnière, czyli bombonierka^[6].

Znaki 金平糖 (dosł. „złoty płaski cukier”) są ateji wybrane głównie dla ich wartości fonetycznej, a słowo może być także zapisane jako 金米糖 lub 金餅糖.

Produkcja

Cukierki konpeitō mają wielkość zwykle od 5 do 10 mm w średnicy i są wytwarzane przez wielokrotne powlekanie syropem cukrowym rdzenia składającego się z kryształka cukru. Początkowo rdzeniem było nasiono. Proces ten jest dość podobny do procesu tworzenia drażetek z tą różnicą, że cukierki są tworzone poprzez nalanie syropu cukrowego i obracanie ich powoli w dużym ogrzewanym bębnie zwanym „dora”. Każde ziarenko cukru powiększa się w ciągu kilku dni przez ciągłe wirowanie, ogrzewanie i dodawanie syropu, stając się kulą pokrytą drobnymi wybrzuszeniami. Czas ich produkcji trwa zwykle od 7 do 13 dni i są one wytwarzane przez rzemieślników nawet obecnie^[7].

Zobacz też

wagashi

Przypisy

↑ Richard Hosking: A Dictionary of Japanese Food : Ingredients & Culture. Tuttle Publishing, 14.01.2014, s. 77. ISBN 978-1-4629-0343-6. Cytat: Konpeitō コンペイトー金平糖 comfit. A sugar candy introduced by the Portuguese in the sixteenth century, one kind of higashi. It is a small toffee sphere (5 mm in diameter) with a pimply surface, made from sugar, water, and flour in a variety of colours. Originally there was a sesame seed in the middle, later a poppy seed, but nowadays no seed at all. The word comfit derives from the Portuguese confeito.. (ang.).
↑ Constantine Vaporis: Voices of Early Modern Japan: Contemporary Accounts of Daily Life During the Age of the Shoguns. ABC-CLIO, 06.01.2012, s. 99. ISBN 978-0-313-39201-6. Cytat: Even though the Portuguese were expelled from Japan in 1639, pan (bread), konpeito (a type of candy), tempura, (...). (ang.).
↑ Shozo Ishizaka, Y. Kato, R. Takaki: Science on Form: Proceedings of the First International Symposium for Science on Form.... Springer Netherlands, 19.10.2011, s. 4. ISBN 978-94-010-8174-0. Cytat: This candy was brought to Japan for the first time by a Portuguese missionary, Luis Frois, in 1569. It was among some presents to Nobunaga, the ruler of Japan of that time. The sugar candy was kept in a bottle of glass, and was called (...). (ang.).
↑ Dorothy Blair: A history of glass in Japan. Harpercollins, 1973, s. 159. ISBN 978-0-685-30485-3. Cytat: The Jesuit Father Luis Frois is said to have presented to Oda Nobunaga candles and a glass flask filled with kompeito (a kind of sugar candy) ; and to Ashikaga Yoshiaki, silk and a glass vessel with a broken handle.. (ang.).
↑ Shūkan Asahi – Volume 106, 2001, str. 125 "..まずは、チャイコフスキーの「くるみ割り人形」から「金平糖の精の踊り」。"
↑ Felice Fischer: The art of Japanese craft: 1875 to the present. Philadelphia Museum of Art, 25.11.2008, s. 60. ISBN 978-0-300-14212-9. Cytat: Tokyo: Kunaicho, 2004. YoroJkobi no kobako: bonbonieru no ishobi (Celebratory miniature boxes: the decorative beauty of the bonboniere).. (ang.).
↑ 金平糖の作り方金平糖工場エビス堂製菓. ebisudo-seika.co.jp. [dostęp 2016-06-07]. (jap.).

[1] Richard Hosking: A Dictionary of Japanese Food : Ingredients & Culture. Tuttle Publishing, 14.01.2014, s. 77. ISBN 978-1-4629-0343-6. Cytat: Konpeitō コンペイトー金平糖 comfit. A sugar candy introduced by the Portuguese in the sixteenth century, one kind of higashi. It is a small toffee sphere (5 mm in diameter) with a pimply surface, made from sugar, water, and flour in a variety of colours. Originally there was a sesame seed in the middle, later a poppy seed, but nowadays no seed at all. The word comfit derives from the Portuguese confeito.. (ang.).

[2] Constantine Vaporis: Voices of Early Modern Japan: Contemporary Accounts of Daily Life During the Age of the Shoguns. ABC-CLIO, 06.01.2012, s. 99. ISBN 978-0-313-39201-6. Cytat: Even though the Portuguese were expelled from Japan in 1639, pan (bread), konpeito (a type of candy), tempura, (...). (ang.).

[3] Shozo Ishizaka, Y. Kato, R. Takaki: Science on Form: Proceedings of the First International Symposium for Science on Form.... Springer Netherlands, 19.10.2011, s. 4. ISBN 978-94-010-8174-0. Cytat: This candy was brought to Japan for the first time by a Portuguese missionary, Luis Frois, in 1569. It was among some presents to Nobunaga, the ruler of Japan of that time. The sugar candy was kept in a bottle of glass, and was called (...). (ang.).

[4] Dorothy Blair: A history of glass in Japan. Harpercollins, 1973, s. 159. ISBN 978-0-685-30485-3. Cytat: The Jesuit Father Luis Frois is said to have presented to Oda Nobunaga candles and a glass flask filled with kompeito (a kind of sugar candy) ; and to Ashikaga Yoshiaki, silk and a glass vessel with a broken handle.. (ang.).

[5] Shūkan Asahi – Volume 106, 2001, str. 125 "..まずは、チャイコフスキーの「くるみ割り人形」から「金平糖の精の踊り」。"

[6] Felice Fischer: The art of Japanese craft: 1875 to the present. Philadelphia Museum of Art, 25.11.2008, s. 60. ISBN 978-0-300-14212-9. Cytat: Tokyo: Kunaicho, 2004. YoroJkobi no kobako: bonbonieru no ishobi (Celebratory miniature boxes: the decorative beauty of the bonboniere).. (ang.).

[7] 金平糖の作り方金平糖工場エビス堂製菓. ebisudo-seika.co.jp. [dostęp 2016-06-07]. (jap.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]