Kontrola autorytatywna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kontrola autorytatywna^[a] – określenie procedur zapewniających utrzymanie w sposób konsekwentny haseł (nazw, ujednoliconych tytułów, tytułów serii i haseł przedmiotowych) w katalogach bibliotecznych przez zastosowanie wykazu autorytatywnego zwanego kartoteką wzorcową^[3].

• VIAF – Virtual International Authority File – kartoteka wzorcowa haseł osobowych w Online Computer Library Center^[4]
• LCCN – Library of Congress Control Number – kartoteka wzorcowa haseł osobowych w Bibliotece Kongresu Stanów Zjednoczonych^[5]
• NLP – National Library of Poland – Biblioteka Narodowa
• GND – Gemeinsame Normdatei – kartoteka wzorcowa haseł osobowych, organizacji i słów kluczowych w Niemieckiej Bibliotece Narodowej^[6]
• NDL – National Diet Library – kartoteka wzorcowa haseł osobowych w Japońskiej Bibliotece Narodowej^[7]
• SELIBR – kartoteka wzorcowa haseł osobowych Szwedzkiej Biblioteki Narodowej^[8]
• BNF – Bibliothèque nationale de France – kartoteka Francuskiej Biblioteki Narodowej^[9]
• SUDOC – Système universitaire de documentation – używany przez francuskie uniwersytety^[10]
• ULAN – Union List of Artist Names – prowadzona przez Getty Research Institute^[11]
• ISNI – International Standard Name Identifier^[12]
• WorldCat – katalog serwisu Online Computer Library Center^[13]

• Marek Nahotko. Zasady tworzenia bibliotek cyfrowych. „Biuletyn EBIB”. 74 (4), 2006-04. Stowarzyszenie EBIB. ISSN 1507-7187. [dostęp 2021-07-12]. (pol.).