Kontynentalne Stany Zjednoczone – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2010-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Kontynentalne Stany Zjednoczone – 48 amerykańskich stanów leżących na kontynencie północnoamerykańskim, usytuowane na południe od Kanady, włącznie ze stolicą – Waszyngtonem (District of Columbia). Określenie wyklucza stany Alaska (choć jest na kontynencie), Hawaje, a także wszystkie przybrzeżne amerykańskie terytoria i posiadłości takie, jak Portoryko.

Łącznie 48 graniczących stanów oraz Dystrykt Kolumbii (Waszyngton) mają powierzchnię 7 825 267,25 km². Z tego, 7 663 941,71 km² to ląd, który obejmuje 83,65% terenów lądowych Stanów Zjednoczonych. Oficjalnie 416 522,38 km² to tereny wodne, które stanowią 62,66% państwowych terenów wodnych.

Spis ludności z 2000r. przedstawia poziom zaludnienia na poziomie 279 583 437. Obejmuje on 99,35% amerykańskiej populacji. Gęstość zaludnienia wynosiła 36,480 mieszkańców/km², w porównaniu do 30,716/km² dla całego państwa.