Korona norweska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Korona norweska

Kod ISO 4217	NOK
Symbol	kr, nkr – korona
Państwo	Norwegia
Bank centralny	Norges Bank
Poziom inflacji	3,5% (2016)[1]
Podział	1 korona = 100 øre
Banknoty	50, 100, 200, 500, 1000 kr
Monety	1, 5, 10, 20 kr
Multimedia w Wikimedia Commons

Korona norweska – jednostka monetarna w Norwegii. W jęz. norweskim korona nazywa się krone (liczba mnoga: kroner). 1 korona dzieli się na 100 øre (w l. mn. i poj.), choć nie funkcjonuje już ono w formie gotówki^[2]. Międzynarodowy kod (→ ISO 4217) waluty norweskiej to NOK.

W 2021 roku w obiegu znajdują się monety o nominałach 1 korona i 5, 10, 20 koron oraz banknoty 50, 100, 200, 500 i 1000 koron.

Korona jako środek płatniczy została wprowadzona w Norwegii w 1875 roku w związku z przystąpieniem tego kraju do Skandynawskiej Unii Monetarnej (zawiązanej w 1873 r.). Do Unii oprócz Norwegii należały Szwecja oraz Dania. Unia rozpadła się po pierwszej wojnie światowej, jednak państwa skandynawskie postanowiły zachować nazwę waluty – dlatego jednostka monetarna w Szwecji i Danii również nazywa się koroną.

W 2012 roku ostatecznie wycofano z obiegu øre^[2]. W 2017 zostały wprowadzone do obiegu banknoty 100 i 200 koron w nowym wzorze^[3], w 2018 nowe 50 i 500 koron^[4], a w 2019 1000 koron^[5]. W dniu 15 listopada 2020 z obiegu ostatecznie wyszły z obiegu stare banknoty.^{[potrzebny przypis]}