Kotlina Żmigrodzka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kotlina Żmigrodzka
Mapa regionu
Prowincja

Niż Środkowoeuropejski

Podprowincja

Niziny Środkowopolskie

Makroregion

Obniżenie Milicko-Głogowskie

Mezoregion

Kotlina Żmigrodzka

Zajmowane
jednostki
administracyjne

Polska:
woj. dolnośląskie
woj. wielkopolskie

Kotlina Żmigrodzka (318.33) – mezoregion fizycznogeograficzny w środkowo-zachodniej Polsce, stanowiący środkowo-wschodnią część Obniżenia Milicko-Głogowskiego. Region graniczy od północy z Wysoczyzną Kaliską i Wysoczyzną Leszczyńską, od północnego zachodu z Pradoliną Głogowską, od zachodu i południa ze Wzgórzami Trzebnickimi, od wschodu ze Wzgórzami Twardogórskimi a od północnego wschodu z Kotliną Milicką. Kotlina Żmigrodzka leży na pograniczu województw dolnośląskiego i wielkopolskiego.

Mezoregion jest rozległym obniżeniem (30 na 40 km) utworzonym w starszym plejstocenie jako misa końcowa warciańskiego zlodowacenia, które od południa ogranicza łuk glacjotektonicznie spiętrzonych wzgórz. Na dnie kotliny występują osady glacjalne, fluwioglacjalne i aluwialne. Przez środek regionu przebiega zabagniona, równoleżnikowa dolina Baryczy. Piaski Kotliny Żmigrodzkiej porastają głównie bory sosnowe.

Głównym ośrodkiem miejskim regionu jest Żmigród, na pograniczu leżą Rawicz, Wąsosz i Prusice oraz wieś Wińsko.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Mezoregiony Obniżenia Milicko-Głogowskiego
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kotlina_Żmigrodzka&oldid=65713326”