Kotołak – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kotołak – fikcyjny gatunek, stworzony na wzór wilkołaka.

Istnieją różne wyobrażenia kotołaków. Dwa główne to:

  • Człowiek, który może przemienić się w ogromnego kota. Wtedy staje się niebezpieczną bestią.
  • Przedstawiciel nowego gatunku, hybryda człowieka i kota. Owłosiony, z długim ogonem i ostrymi pazurami, charakteryzujący się zwinnością zwierzęcia oraz umysłem człowieka.

Kotołaki w literaturze

[edytuj | edytuj kod]

W literaturze polskiej określenie zostało po raz pierwszy użyte przez Konrada T. Lewandowskiego, polskiego pisarza fantastyki, w opowiadaniach o kotołaku Ksinie.

Kotołak występuje także w Eragonie – powieści fantasy napisanej przez Christophera Paoliniego. Został tam przedstawiony jako czarny kot z nadprzyrodzonymi zdolnościami (porozumiewanie się myślami z innymi stworzeniami, przybieranie ludzkiej postaci).

Istota ta pojawia się również w systemach gier fabularnych, np. w serii The Elder Scrolls. Kotołaki nazwano tam Khajiitami.

Kotołak opisany został także w książkach Andre Norton z serii Świat Czarownic: Brama Kota, Lampart oraz Rok Jednorożca. Występuje tam jako człowiek zmieniający się w razie potrzeby w kota, lamparta, śnieżnego kota.

Ewidentnie kotołakiem jest również Behemot z Mistrza i Małgorzaty Bułhakowa.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]