Króciec – Wikipedia, wolna encyklopedia

Króciec – element konstrukcyjny zbiornika lub aparatu czy urządzenia o budowie zbiornikowej lub rurowej, umożliwiający dostęp do jego wnętrza i połączenie z innym aparatem lub rurociągiem. Przykładami króćców są:

• króćce wlotowe i wylotowe, umożliwiające doprowadzanie lub odprowadzanie medium z lub do zbiornika,
• króćce przyłączeniowe, służące do podłączenia urządzeń zabezpieczających (np. zaworów bezpieczeństwa) lub elementów armatury,
• króćce służące do montażu osprzętu, np. urządzeń pomiarowych,
• wzierniki, służące do obserwacji wnętrza zbiornika.

Króciec ma najczęściej postać krótkiego odcinka rury wspawanej w otwór bądź przyspawanej do wyoblenia w płaszczu, dnie lub pokrywie zbiornika, zakończonej kołnierzem lub nagwintowanej w celu umożliwienia podłączenia innego króćca, rurociągu, pokrywy lub zaślepki^[1]. W zbiornikach ciśnieniowych stosuje się króćce o znormalizowanych średnicach, z kołnierzami dobieranymi wg średnicy nominalnej i ciśnienia roboczego.