Krotoszyce – Wikipedia, wolna encyklopedia

Krotoszyce
wieś
Ilustracja
Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Krotoszycach
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

legnicki

Gmina

Krotoszyce

Liczba ludności (III 2011)

651[2]

Strefa numeracyjna

76

Kod pocztowy

59-223[3]

Tablice rejestracyjne

DLE

SIMC

0364720

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Krotoszyce”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Krotoszyce”
Położenie na mapie powiatu legnickiego
Mapa konturowa powiatu legnickiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Krotoszyce”
Położenie na mapie gminy Krotoszyce
Mapa konturowa gminy Krotoszyce, po lewej znajduje się punkt z opisem „Krotoszyce”
Ziemia51°08′54″N 16°02′43″E/51,148333 16,045278[1]

Krotoszycewieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie legnickim, w gminie Krotoszyce.

Podział administracyjny

[edytuj | edytuj kod]
Integralne części wsi Krotoszyce[4][5][6]
SIMC Nazwa Rodzaj
0364736 Święciany przysiółek
Szkoła

W latach 1954–1972 wieś należała do gromady Krotoszyce i była siedzibą jej władz. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa legnickiego. Miejscowość jest siedzibą gminy Krotoszyce.

Demografia

[edytuj | edytuj kod]

Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) Krotoszyce liczyły 651 mieszkańców[2]. Są największą miejscowością gminy Krotoszyce.

W miejscowości działa klub piłkarski pod nazwą Gryf Olimpia Krotoszyce. Sekcja seniorów rozgrywa mecze w B klasie, grupa Legnica VII, natomiast sekcja trampkarzy występuje w lidze terenowej trampkarzy pod kontrolą OZPN Legnica.

W kronice łacińskiej Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol. Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego) spisanej za czasów biskupa Henryka z Wierzbna w latach 1295–1305 miejscowość wymieniona jest w zlatynizowanej formie Crochositz[7][8].

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[9]:

  • Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Krotoszycach z XV w., przebudowany w 1626 r., XIX/XX w.
  • cmentarz przykościelny
  • zespół pałacowy
    • pałac z 1686 r., otoczony zabytkowym, sześciohektarowym parkiem, w którym rośnie między innymi okazały platan o obwodzie 685 cm (na wys. 0,6 m) i wysokości 29 m[10]. W 1686 r. Florian Gottlob von Thielau nadał mu kształt neobarokowego pałacu, o czym świadczy data zachowana w kartuszu herbowym nad wejściem. Kolejne przebudowy w połowie XIX wieku, w 1894 r. i remont w roku 1964 nie zmieniły już jego kształtu. Od roku 1945 do 1949 obiekt znajdował się pod administracją wojsk radzieckich. Po ich odejściu przeszedł w ręce Państwowego Gospodarstwa Rolnego, a po jego upadku przejęła go Agencja Nieruchomości Rolnych, która sprzedała zabytek Przedsiębiorstwu Transportowo-Budowlanemu Sp. z o.o. ze Złotoryi. Po gruntownym remoncie całego zespołu pałacowo-parkowego, od 2010 roku Pałac Krotoszyce pełni funkcję kompleksu konferencyjno-hotelowego.
    • dom mieszkalny przy pałacu, z 1890 r.
    • park, z XIX w.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 62186
  2. a b GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 621 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  5. GUS. Rejestr TERYT
  6. KSNG: Wykaz urzędowych nazw miejscowości i ich części. opublikowany [w:] Dz.U. z 2013 r. poz. 200 ze zmianami w Dz.U. z 2015 r. poz. 1636. [dostęp 2018-01-06]. (pol.).
  7. Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis. dokumentyslaska.pl. [dostęp 2012-10-24].
  8. H. Markgraf, J. W. Schulte, Codex Diplomaticus Silesiae T.14 Liber Fundationis Episcopatus Vratislaviensis, Breslau 1889.
  9. Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 93. [dostęp 2012-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (29 marca 2017)].
  10. Krzysztof Borkowski. Polskie drzewa. DALPO. s.180