Krusta (grzyby) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Przekrój owocnika lakownicy spłaszczonej
A – warstwy rurek, B – kontekst, C – krusta
Błyszcząca krusta lakownicy brązowoczarnej

Krusta (łac. crusta) – twarda zewnętrzna skórka na owocnikach u grzybów powstała ze zbitych strzępek. Występuje u niektórych hub, zwłaszcza wieloletnich (np. hubiak pospolity, pniarek obrzeżony)[1]. U niektórych hub, na przykład z rodzaju Ganoderma (lakownica), krusta zbudowana jest z palisadowo ułożonych strzępek zwanych pilocystydami, których górna część jest dodatkowo nasycona żywiczną substancją, wskutek czego na kruście powstaje błyszcząca, lakierowana powłoka[2].

Krusta występuje także u wnętrzniaków, np. w rodzinie tęgoskórowatych. U tych ostatnich krusta składa się z gleby przeplecionej strzępkami grzyba[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Barbara Gumińska, Władysław Wojewoda, Grzyby i ich oznaczanie, Warszawa: PWRiL, 1985, s. 34–51, ISBN 83-09-00714-0.
  2. L. Ryvarden, R.L. Gilbertson, European polypores. Part 1, „Synopsis Fungorum”, 6, Mycobank, 1993, s. 1–387 [dostęp 2017-10-23].
  3. Wanda Rudnicka-Jezierska, Grzyby (Mycota). Tom XXIII. Podstawczaki (Basidiomycetes): purchawkowe (Lycoperdales), tęgoskórowe (Sclerodematales), pałeczkowe (Tulostomatales), gniazdnicowe (Nidulariales), sromotnikowe (Phallales), osiakowe (Podaxales), Kraków: Instytut Botaniki PAN, 1991, s. 173, ISBN 83-85444-01-7.