Kryptonim Nektar – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kryptonim Nektar
Gatunek

komedia kryminalna

Rok produkcji

1963

Data premiery

11 października 1963

Kraj produkcji

Polska

Język

polski

Czas trwania

91 minut

Reżyseria

Leon Jeannot

Scenariusz

Leon Jeannot
Edmund Niziurski

Główne role

Bogumił Kobiela
Bożena Kurowska

Muzyka

Wojciech Kilar

Zdjęcia

Tadeusz Wieżan

Scenografia

Adam T. Nowakowski

Kostiumy

Jerzy Kondracki

Montaż

Mirosława Garlicka

Produkcja

ZF Studio

Wytwórnia

WFF w Łodzi

Dystrybucja

Centrala Wynajmu Filmów

Kryptonim Nektar – polska komedia kryminalna z 1963 roku w reżyserii Leona Jeannota. Zdjęcia plenerowe do filmu powstały w Warszawie i we Wrocławiu.

Opis fabuły

[edytuj | edytuj kod]

Grupa oszustów produkuje i sprzedaje napój pod nazwą "Pola Manola". Czyni to prostą i tanią metodą rozcieńczania z wodą dostępnych na rynku podobnych napojów. Spore zyski jakie osiąga z procederu lokuje w złocie, kamieniach szlachetnych i walucie. Poszukując pewnej skrytki dla przechowywania tych kosztowności, oszuści wpadają na pomysł ukrycia ich w rekwizytorni wytwórni filmowej, jako rekwizyty. Dzięki dostarczonym zdjęciom i odpowiednim kontaktom są w stanie sporządzić konkretne egzemplarze biżuterii wykorzystywanej w filmach. Następnie przy pomocy przekupionego pracownika wytwórni podmieniają je na rekwizyty. Jednak milicja od pewnego czasu jest na tropie oszustów, interesuje się też nimi pewien redaktor Echa Warszawy – Jacek, który wpada na ich ślad poszukując producenta ohydnego w smaku napoju. W porozumieniu z milicją podąża on do wytwórni. Tam poznaje i zakochuje się w pięknej aktorce Agnieszce. Ponieważ oszustów zaczyna również śledzić ich były kompan – "Dziekan", którego ci onegdaj "wykiwali" w interesach, szajka postanawia odzyskać precjoza i uciekać. W tym momencie banda zostaje aresztowana przez milicję, która przy pomocy swojego agenta ulokowanego w wytwórni od dawna rozpracowywała ich grupę. Agentem tym okazuje się być miłość Jacka – aktorka Agnieszka – w rzeczywistości porucznik MO.

Główne role

[edytuj | edytuj kod]

i inni.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]