Krzysztof Groniowski – Wikipedia, wolna encyklopedia
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
profesor nauk humanistycznych | |
Specjalność: dzieje Polonii, historia XIX w.[2] | |
Alma Mater | |
Doktorat | marzec 1960[1] |
Habilitacja | 1965[1] |
Profesura | 1974[1] |
Odznaczenia | |
Krzysztof Marian Groniowski (ur. 25 marca 1932 w Warszawie, zm. 12 grudnia 2012 tamże) – polski historyk, prof. dr hab[1][2].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Był absolwentem Uniwersytetu Warszawskiego[1], w 1960 r. doktoryzował się na podstawie pracy zatytułowanej Realizacja reformy uwłaszczeniowej w guberniach siedleckiej i warszawskiej, której promotorem był prof. Stefan Kieniewicz, w 1965 r. uzyskał habilitację za pracę pt. Z badań nad kwestią agrarną w Królestwie Polskim 1871–1914[1]. W 1974 r. otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego nauk humanistycznych[1][2].
Pracował na stanowisku aspiranta w Instytucie Historii Polskiej Akademii Nauk[1].
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- 1983: Złoty Krzyż Zasługi[1]
- 1981: Medal Komisji Edukacji Narodowej[1]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Kontrola autorytatywna (osoba):
Identyfikatory zewnętrzne: