Kudu (architektura) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kudu (łuk indyjski, w języku angielskim również chaitya arch lub chaitya window) – to element zdobniczy charakterystyczny dla architektury indyjskiej wywodzący się od kształtu okna, przybiera formę łuku podkowiastego. Nazwa kudu pochodzi z języka tamilskiego, w sanskrycie nosi nazwę gawaksza (dosłownie „krowie oko”). Charakterystyczne jest, że w jego podłuczu bardzo często są umieszczane rzeźby figuralne przedstawiające wierzenia religijne danej społeczności. Motyw kudu występuje również poza Indiami, np. jest dość częsty w sztuce khmerskiej w Kambodży^[1].

Łuk kudu był szczególnie popularny jako forma portalu starożytnych ćajtji buddyjskich wykuwanych w skale np. w Adżancie, Karli itd. Poza tym najczęściej jako motyw występuje na ścianach świątyń. Kudu, jako jeden z głównych ozdobnych motywów, znajdował zastosowanie w architekturze dynastii Guptów^[2]. W architekturze południowoindyjskiej pojawia się na gzymsach i okapach.

• Roy CR.C. Craven Roy CR.C., A Concise History of Indian Art, New York: Praeger Pub, 1976, ISBN 0-275-85620-8, OCLC 2197985 . Brak numerów stron w książce
• AndrzejA. Jakimowicz AndrzejA., Sztuka Indii, Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991, ISBN 83-214-0829-X, OCLC 297843077 . Brak numerów stron w książce

• Kudu w sztuce khmerskiej
• Architektura drawidyjska
• Indyjska architektura świątynna. boloji.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-23)].
• Świątynie hinduskie