Kurzy traktor – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kurzy traktor – przenośny kurnik bez podłogi^[1]. W kurzych traktorach mogą przebywać też inne gatunki drobiu. Wiele kurzych traktorów to lekkiej konstrukcji ramy z siatką o kształcie trójkątnym, do których przeniesienia wystarczy jedna osoba. Na jednym lub na obu końcach klatki mogą być dodane kółka^[2]. Kurze traktory bywają parterowe, z wybiegiem obok części zadaszonej; oraz dwukondygnacyjne, z wybiegiem pod spodem^[3].

Termin kurzy traktor nawiązuje do funkcji nowoczesnego ciągnika, które tutaj są spełniane przez kury: kopanie, odchwaszczanie i przygotowywanie ziemi do sadzenia drzew czy upraw, lub nawożenie rejonu już obsadzonego^[4].

Korzyści

Kurze traktory zapewniają kurom bezpieczeństwo i dostęp do świeżej trawy, chwastów, owadów (np. czerwi much) i pasożytów^[5] (chociaż zostaną one szybko zjedzone, jeśli traktor pozostanie w tym samym miejscu dłuższy czas), co wzbogaca ich dietę i częściowo uniezależnia od dokarmiania. W przeciwieństwie do stacjonarnych kurników, kurze traktory nie mają podłóg, dzięki czemu nie trzeba ich czyścić. Naśladują naturalny, symbiotyczny cykl życiowy, gdzie ptaki zjadają nasiona, rośliny i pozostawiają nawóz w postaci odchodów, po czym przenoszą się w inny rejon^[4]. W trakcie oczyszczania gleby kury będą też znosić zdrowsze jaja niż kury trzymane na jednym wybiegu^[5].

Stosując kurze traktory rolnicy mogą hodować drób w systemie rolnictwa ekstensywnego, gdzie ptaki mają dostęp do świeżego powietrza, słońca, mają zapewnioną paszę, czego brakuje kurom w chowie klatkowym. Ponieważ klatka jest na danym (małym) terenie tylko przez kilka dni, rośliny mogą odrosnąć i wykarmić więcej ptaków, niż gdyby kury mogły przemieszczać się swobodnie po całym terenie. Kurzy traktor zapewnia też schronienie przed deszczem, wiatrem i drapieżnikami. Co więcej, kury znoszą jajka w przeznaczonych do tego pomieszczeniach, zamiast ukrywać się w krzakach.

Użycie

Kurzy traktor może być używany zarówno w małym ogródku przydomowym^[2], jak i na większym terenie^[3].

Kurze traktory są popularne w rolnictwie organicznym, zwłaszcza wśród zwolenników permakultury, ze względu na znikomy wkład ludzkiej pracy potrzebnej do uprawy roli przy użyciu zwierząt. Kurzy traktor znalazł się w 2000 roku na pokazowej farmie Iowa State University Allee Demonstration Farm^[6], był znany w Australii (kolebce permakultury), w Japonii w 2004 tylko na skalę ogrodów, nie przemysłową^[7], wykorzystywany jest w ekowiosce Island Cohousing w centrum wyspy Martha’s Vineyard w stanie Massachusetts w USA^[8].

Przypisy

↑ Kimberly Willis, Rob Ludlow: Raising Chicken for Dummies. John Wiley and Sons, 3 sierpnia 2009, s. 90. ISBN 978-0-470-46544-8.
↑ ^a ^b Ross Mars: The Basics Of Permaculture Design. Permanent Publications, 30 marca 2005, s. 107. ISBN 1-85623-023-6.
↑ ^a ^b Andy Schneider, Brigid McCrea: The Chicken Whisperer’s Guide to Keeping Chickens: Everything You Need to Know. .. and Didn’t Know You Needed to Know About Backyard and Urban Chickens. Quarry Books, 1 września 2011, s. 96. ISBN 978-0-59253-728-0.
↑ ^a ^b Christine Heinrichs: How to Raise Poultry: Everything You Need to Know. Voyageur Press, 15 kwietnia 2009, s. 22. ISBN 978-0-7603-3479-9.
↑ ^a ^b Permakultura i zwierzęta cz. 1. Polski Instytut Permakultury, 27 listopada 2009. [dostęp 2012-11-17].
↑ Mark Honeyman: Allee Farm to Hold Free-Range Organic Chicken Field Day. Iowa State University of Science and Technology, College of Agriculture, 5 września 2000. [dostęp 2012-11-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (14 maja 2013)]. (ang.).
↑ David Holmgren: Permaculture in Japan. sierpień 2004. [dostęp 2012-11-18]. (ang.).
↑ Pastured Poultry Project. Island Cohousing. [dostęp 2012-11-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (23 grudnia 2012)]. (ang.).

Bibliografia

Andy Lee, Pat Foreman, Patricia Foreman: Chicken Tractor: The Permaculture Guide to Happy Hens and Healthy Soil. Good Earth Publications, 14 lutego 2011, s. 314. ISBN 0-9843382-0-9.
Jody, ed. Padgham: Raising Poultry on Pasture: Ten Years of Success. American Pastured Poultry Producers Association, 23 lutego 2006, s. 264. ISBN 0-9721770-4-3.
Judy Pangman: Chicken Coops: 45 Building Plans for Housing Your Flock. Storey Publishing, 2006. ISBN 1-58017-627-5.

[1] Kimberly Willis, Rob Ludlow: Raising Chicken for Dummies. John Wiley and Sons, 3 sierpnia 2009, s. 90. ISBN 978-0-470-46544-8.

[Ross-2] Ross Mars: The Basics Of Permaculture Design. Permanent Publications, 30 marca 2005, s. 107. ISBN 1-85623-023-6.

[Whisperer-3] Andy Schneider, Brigid McCrea: The Chicken Whisperer’s Guide to Keeping Chickens: Everything You Need to Know. .. and Didn’t Know You Needed to Know About Backyard and Urban Chickens. Quarry Books, 1 września 2011, s. 96. ISBN 978-0-59253-728-0.

[How-4] Christine Heinrichs: How to Raise Poultry: Everything You Need to Know. Voyageur Press, 15 kwietnia 2009, s. 22. ISBN 978-0-7603-3479-9.

[PIP-5] Permakultura i zwierzęta cz. 1. Polski Instytut Permakultury, 27 listopada 2009. [dostęp 2012-11-17].

[6] Mark Honeyman: Allee Farm to Hold Free-Range Organic Chicken Field Day. Iowa State University of Science and Technology, College of Agriculture, 5 września 2000. [dostęp 2012-11-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (14 maja 2013)]. (ang.).

[7] David Holmgren: Permaculture in Japan. sierpień 2004. [dostęp 2012-11-18]. (ang.).

[8] Pastured Poultry Project. Island Cohousing. [dostęp 2012-11-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (23 grudnia 2012)]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]