Kwas ε-aminokapronowy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kwas ε-aminokapronowy

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) kwas 6-aminoheksanowy Inne nazwy i oznaczenia farm. łac. acidum ε-aminocaproicum[1], Acidum aminocaproicum[2] inne EACA
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C6H13NO2
Inne wzory	HOOC−(CH 2) 5−NH 2
Masa molowa	131,17 g/mol
Wygląd	bezbarwne kryształy[3]
Identyfikacja
Numer CAS	60-32-2
DrugBank	DB00513
SMILES C(CCC(=O)O)CCN
Właściwości Rozpuszczalność w wodzie łatwo[3] w innych rozpuszczalnikach słabo rozpuszczalny w metanolu, praktycznie nierozpuszczalny w etanolu[3] i eterze dietylowym[1] Temperatura topnienia 205 °C[3]
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2017-08-26] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Substancja nie jest klasyfikowana jako niebezpieczna według kryteriów GHS (na podstawie podanej karty charakterystyki). Numer RTECS MO6300000
Podobne związki
Podobne związki	kwas δ-aminowalerianowy, kwas γ-aminomasłowy, kwas β-aminopropionowy, kwas aminooctowy
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC	B02AA01
Farmakokinetyka Działanie przeciwkrwotoczne Okres półtrwania 2 h Metabolizm nerkowy
Multimedia w Wikimedia Commons

Kwas ε-aminokapronowy (łac. acidum aminocaproicum) – organiczny związek chemiczny, aminokwas stosowany jako środek przeciwkrwotoczny.

Aminokwas o działaniu hemostatycznym. Jako inhibitor plazminy przeciwdziała fibrynolizie, blokując przejście plazminogenu w plazminę. Na drodze konkurencyjnego hamowania blokuje czynniki aktywujące plazminogen (urokinazę, streptokinazę) powodując zachowanie fibryny w czopie hemostatycznym, co daje większą stabilizację skrzepu.

Szybko wchłania się z przewodu pokarmowego osiągając szczytowe stężenie we krwi w ciągu 22 godz. Stosowany przewlekle kumuluje się w organizmie.

Wydalany jest z moczem.

Może być stosowany zapobiegawczo i leczniczo w skazie krwotocznej spowodowanej fibrynolizą (w przebiegu DIC, w małopłytkowości). W chirurgii zapobiegawczo po torakotomii, po operacjach na gruczole krokowym czy wycięciu migdałków. W ginekologii – w krwawieniach i skazach krwotocznych, np. po powikłanym porodzie lub poronieniu, wskutek mięśniaków macicy, przy nadmiernych krwawieniach miesiączkowych. W przedawkowaniu leków trombolitycznych którego skutkiem jest skaza krwotoczna. Czasem jako lek pomocniczy przy zabiegach stomatologicznych u chorych na hemofilię.

Niekiedy obserwuje się odczyny skórne, nudności, biegunkę, bóle brzucha, podciśnienie ortostatyczne, obrzęk błon śluzowych nosa, zaczerwienienie spojówek, rzadziej zakrzepowe zapalenie żył. Kwas aminokapronowy może ulegać inkorporacji do białek organizmu w miejscu lizyny. Mogą się wiązać z tym bóle, martwica mięśni (w tym także mięśnia sercowego)

Choroba zakrzepowa, ciąża, ciężkie uszkodzenia czynności nerek lub wątroby, miażdżyca z tendencją do zakrzepów, krwiomocz.

Nie należy stosować w przypadku wylewów do jam ciała lub narządów wewnętrznych i OUN u chorych na hemofilię.

Estrogeny oraz doustne środki antykoncepcyjne zwiększają efekt działania EACA. Równoczesne podawanie tych leków może prowadzić do powstania zakrzepu.

Zwykle podaje się 200 do 350 mg/kg m.c. na dobę, podzielone na 4 do 6 dawek. U dzieci około 100 mg/kc m.c. 4 razy na dobę.

Jedynymi, zarejestrowanymi preparatami dostępnymi w Polsce, produkowanymi przez Przedsiębiorstwo Farmaceutyczne "Ziołolek" były:

• Acidum ε-aminocapronicum subst. 100 g
• Acidum ε-aminocapronicum granulat 50% 100 g
• Acidum ε-aminocapronicum syrop 20% 100 g

Produkcja krajowa tych preparatów została zakończona w 2006 roku.

Preparaty zagraniczne: Amicar® tabl. 0,5g