Kwas walerenowy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nie mylić z: kwas walerianowy.

Kwas walerenowy

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) kwas (2E)-3-[(4S,7R,7aR)-3,7-dimetylo-2,4,5,6,7,7a-heksahydro-1H-inden-4-ylo]-2-metyloprop-2-enowy
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C15H22O2
Masa molowa	234,33 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS	3569-10-6
PubChem	6440940
SMILES CC1CCC(C2=C(CCC12)C)C=C(C)C(=O)O
InChI InChI=1S/C15H22O2/c1-9-4-6-12(8-11(3)15(16)17)14-10(2)5-7-13(9)14/h8-9,12-13H,4-7H2,1-3H3,(H,16,17)/b11-8+/t9-,12+,13-/m1/s1 InChIKey FEBNTWHYQKGEIQ-SUKRRCERSA-N
Właściwości Temperatura topnienia 134–138 °C[1]
Niebezpieczeństwa Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Substancja nie jest klasyfikowana jako niebezpieczna według kryteriów GHS[2].
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Farmakokinetyka Działanie uspokajające, nasenne i spasmolityczne
Multimedia w Wikimedia Commons

Kwas walerenowy – organiczny związek chemiczny z grupy kwasów karboksylowych, substancja seskwiterpenowa występująca w kłączach i korzeniach kozłka lekarskiego Valeriana officinalis^[3], odpowiadająca za jego działanie uspokajające, nasenne oraz spazmolityczne. Kwas walerenowy jest agonistą receptora GABA.