Laska malarska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Laska malarska, malstok^[2] – laska ułatwiająca proces malowania, wykonana z lekkiego bambusa lub drewna z jednym końcem obitym miękkim, elastycznym materiałem na przykład skórą.

Malarz trzymał laskę malarską w lewej dłoni opartą o blejtram, dzięki czemu laska dawała wsparcie dla prawej dłoni artysty. Współcześnie laska malarska używana jest bardzo rzadko i wyjątkowo tylko do prac wymagających staranności i precyzji wykonania^[3].

Przypisy

↑ Galeria Obrazów Starych Mistrzów w Dreźnie: Der Maler in seiner Werkstatt (niem.)
↑ Malarstwo. W: Władysław Kopaliński: Słownik mitów i tradycji kultury. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1985, s. 641. ISBN 83-06-02157-6.
↑ Krystyna Kubalska-Sulkiewicz, Monika Bielska-Łach, Anna Manteuffel-Szarota: Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Wyd. 4. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2003, s. 227. ISBN 83-01-12365-6.

[1] Galeria Obrazów Starych Mistrzów w Dreźnie: Der Maler in seiner Werkstatt (niem.)

[2] Malarstwo. W: Władysław Kopaliński: Słownik mitów i tradycji kultury. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1985, s. 641. ISBN 83-06-02157-6.

[3] Krystyna Kubalska-Sulkiewicz, Monika Bielska-Łach, Anna Manteuffel-Szarota: Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Wyd. 4. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2003, s. 227. ISBN 83-01-12365-6.

[1]

[2]

[3]