Legitymacja szlachectwa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Legitymacja szlachectwa – weryfikacja szlachectwa przed urzędem heroldii.

W Rzeczypospolitej nie była znana z uwagi na brak heroldii. Podobną nieco funkcję urzędowego potwierdzenia szlachectwa pełniła nagana.

Stosowana w okresie rozbiorów przez heroldie wszystkich państw zaborczych (na terenie zaboru rosyjskiego działała heroldia Imperium Rosyjskiego, dla Królestwa Polskiego w latach 1832–1861 istniała Heroldia Królestwa Polskiego).

Niekiedy legitymacja szlachectwa wiązała się z udokumentowaniem prócz szlacheckiego pochodzenia również posiadania majątku ziemskiego.

• Legitymacja szlachty polskiej w prowincjach zabranych przez Rosję. lyczkowski.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-21)].
• Krótka wiadomość o dowodach szlachectwa w Krolestwie 1851
• Przykłady graficzne patentów szlachectwa Królestwa Polskiego