Leichte Panzermine – Wikipedia, wolna encyklopedia

Leichte Panzermine
Ilustracja
Schemat miny
Państwo

 III Rzesza

Rodzaj

mina przeciwpancerna

Dane techniczne
Zapalnik

naciskowy

Masa

4,1 kg

Wysokość

57 mm

Średnica

260 mm

Korpus

stal

Materiał wybuchowy

trotyl, 2300 g

Leichte Panzermine (le PzMine, LPZ mine – lekka mina przeciwpancerna) – mina przeciwpancerna używana przez niemieckie wojska powietrznodesantowe w okresie II wojny światowej[1].

Le PzMine weszła na wyposażenie oddziałów Fallschirmjäger w 1941, wyprodukowano ok. 23 tys. sztuk tej broni. Po raz pierwszy została użyta bojowo w czasie inwazji na Kretę[2].

Mina mogła być także używana w roli przeciwpiechotnej po odkręceniu górnej pokrywy i położeniu jej grzbietem w dół na twardej powierzchni[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Terry Gander, Peter Chamberlain: Small arms, artillery, and special weapons of the Third Reich. Londyn: Macdonald and Jane's, 1978, s. 355. ISBN 0-354-01108-1.
  2. Mines of the Wehrmacht. [dostęp 2011-05-09]. (ros.).