Lejkówka szaroblaszkowa – Wikipedia, wolna encyklopedia
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Klasa | |
Rząd | |
Rodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek | lejkówka szaroblaszkowa |
Nazwa systematyczna | |
Atractosporocybe inornata (Sowerby) P. Alvarado, G. Moreno & Vizzini Mycologia 107(1): 129 (2015) |
Lejkówka szaroblaszkowa (Atractosporocybe inornata (Sowerby) P. Alvarado, G. Moreno & Vizzini) – gatunek grzybów z rzędu pieczarkowców (Agaricales)[1].
Systematyka i nazewnictwo
[edytuj | edytuj kod]Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Atractosporocybe, Incertae sedis, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten opisał w 1802 r. Harri Harmaja nadając mu nazwę Agaricus inornatus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę, nadali mu P. Alvarado, G. Moreno i Alfredo Vizzini w 1969 r.[1]
Ma 12 synonimów. Niektóre z nich:
- Clitocybe inornata (Sowerby) Gillet 1874
- Tricholoma inornatum (Sowerby) Sartory & L. Maire 1918[2].
Barbara Gumińska i Władysław Wojewoda w 1983 r. nadali mu polską nazwę lejkówka niepozorna, W. Wojewoda w 2003 r. zmienił ją na lejkówka szaroblaszkowa[3]. Obydwie nazwy są niespójne z aktualną nazwą naukową[1].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Średnica 2–7(9) cm, higrofaniczny, w stanie suchym jaśniejszy. Powierzchnia o barwie kawy z mlekiem, brązowawa, delikatnie filcowata, prążkowana, pomarszczona. Brzeg ciemniejszy, falisty. Skórka daje się ściągnąć[4].
Szarobiałe, szarobrązowe, wąskie, lekko zbiegające, łatwo oddzielające się od miąższu kapelusza, z międzyblaszkami. Ostrza pofalowane[4].
Powierzchnia jasnoszara, brązowa, łuszcząca się, podstawa z białą filcową grzybnią[4].
Jasnobiały, wodnisty, na środku kapelusza bardziej mięsisty[4].
- Cechy mikroskopowe
Zarodniki 7–10 × 2,5–4 µm, Q = 1,9–3,1, szkliste, wrzecionowate, gładkie, cienkościenne[4].
Występowanie i siedlisko
[edytuj | edytuj kod]Lejkówka szaroblaszkowa występuje w Ameryce Północnej, Europie, Azji i Maroku. Najwięcej stanowisk podano w Europie, występuje tu od Morza Śródziemnego po Spitsbergen na Morzu Arktycznym i Islandię na zachodzie[5]. W Polsce W. Wojewoda w 2003 r. przytoczył wiele stanowisk[3], w późniejszych latach podano następne[6].
Naziemny grzyb saprotroficzny. Występuje w różnego typu lasach i na organicznych odpadach. Owocniki tworzy zwykle od września do listopada[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Index Fungorum [online] [dostęp 2022-12-22] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2022-12-22] (ang.).
- ↑ a b c d Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1 .
- ↑ a b c d e Graublättriger Trichterling, Spindelsporiger Trichterling [online], 123 pilzsuche [dostęp 2022-12-22] (niem.).
- ↑ Występowanie Atractosporocybe inornata na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2022-12-22] (ang.).
- ↑ Grzyby makroskopijne Polski w literaturze mikologicznej [online], grzyby.pl [dostęp 2023-11-09] (pol.).