Lekkoatletyka masters – Wikipedia, wolna encyklopedia

Lekkoatletyka masters

Inne nazwy	Lekkoatletyka weteranów, kategoria masters w lekkoatletyce
Główna organizacja	World Masters Athletics
Charakterystyka
Rodzaj sportu	lekkoatletyka
Sport kontaktowy	nie
Multimedia w Wikimedia Commons

Lekkoatletyka masters, kategoria masters w lekkoatletyce, wcześniej lekkoatletka weteranów^[1] – kategoria wiekowa dla lekkoatletów, którzy ukończyli 35. rok życia.

Kategorię wiekową masters w lekkoatletyce definiuje światowy organ zarządzający dyscypliną sportową – World Athletics – w ramach swoich zasad współzawodnictwa (Competition and technical rules)^[2]. Dwie pozostałe zdefiniowane kategorie to U18 i U20^[2]. Każdy atleta osiąga kategorię masters w momencie ukończenia 35. roku życia^[2]. Jednocześnie, w tym samym dokumencie, jako organ określający szczegółowe reguły współzawodnictwa w ramach kategorii wskazano na World Masters Athletics^[2][1].

W imprezach masters zawodnicy rywalizują w kategoriach wiekowych zgrupowanych w bloki po 5 lat, począwszy od 35. roku życia zgodnie z datami urodzenia i według stanu na dzień przeprowadzenia zawodów^[3]. Międzynarodowe oznaczenie kategorii dla kobiet to W lub F (w Polsce – K^[4]), a mężczyzn to M^[3]. Mężczyźni od ukończenia 35. roku życia do dnia przed ukończeniem 40. roku rywalizują w kategorii M35, kobiety W35 (F35)^[3]. Od ukończenia 40. roku do dnia przed skończeniem 45. lat życia są to odpowiednio kategorie M40 i W40 (F40) itd.^[3] W przypadku sztafet i konkurencji drużynowych zawodnicy, w celu uzupełnienia składów, mogą rywalizować w niższych kategoriach wiekowych^[3].

Konkurencje dla zawodników w kategorii w większości nie różnią się od konkurencji uprawnianych przez seniorów^[3]. W niektórych przypadkach, w wyższych kategoriach wiekowych, mogą być nieznacznie zmodyfikowane np. niższa wysokość płotka w biegu przez płotki, w konkurencjach rzutowych niższe wagi oszczepów, kul itd., możliwość startu w biegach krótkich z pozycji stojącej i inne^[3].

Pierwszą na świecie organizacją skupiającą weteranów był powstały w 1932 roku Veteran's Athletics Club of England^[3]. Pierwsze zawody zaczęto rozgrywać, głównie w biegach ulicznych, w latach 60. XX w. w Nowej Zelandii^[5]. W 1968 roku powstała organizacja o nazwie Interessen-Gemeinschaft Älterer Langstreckenläufe (IGÄL), która w 1968 roku przeprowadziła pierwsze zawody w maratonie w Holandii dla zawodników z kategorii masters^[6][3]. Rosnąca popularność lekkoatletyki weteranów doprowadziła do powstania w 1965 roku w Stanach Zjednoczonych pierwszego krajowego związku: USA Masters Track and Field Team^[3]. W czasie tym za zawodników należących do kategorii uważano osoby powyżej 40 roku życia^[3]. Organizacja ta po raz pierwszy wprowadziła kategorie wiekowe rosnące co 5 lat^[3].

W 1975 roku zorganizowano w Toronto pierwsze mistrzostwa świata w lekkiej atletyce weteranów^[3]. W 1976 roku powstała światowa organizacja World Association of Veteran Athletes (WAVA, późniejsze World Masters Atheltics (WMA)), która w 1977 roku zorganizowała mistrzostwa świata w szwedzkim Göteborgu^[3]. W tym samym roku ustalono w porozumieniu z IAAF, że lekkoatletą-weterenem jest mężczyzna, który ukończył 40 rok życia, a w przypadku kobiet granicę tę ustalono na 35 lat^[3]. Poziom ten, dla mężczyzn, obniżono do 35 lat w 2005 roku^[3]. W 1978 roku powstała pierwsza organizacja kontynentalna – European Veterans Athletic Association (EVAA, późniejsza European Masters Athletics), która zorganizowała pierwsze mistrzostwa Europy w tym samym roku^[5].

W Polsce w 1990 roku powstał Polski Związek Weteranów Lekkiej Atletyki (późniejsza nazwa: Polski Związek Lekkiej Atletyki Masters), który pierwsze mistrzostwa Polski zorganizował w 1991^[7].