Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1912 – bieg przełajowy mężczyzn – Wikipedia, wolna encyklopedia
Złoty medal | |
---|---|
Srebrny medal | |
Brązowy medal |
Bieg przełajowy mężczyzn był jedną z konkurencji lekkoatletycznych rozgrywanych podczas V Igrzysk Olimpijskich w Sztokholmie.
Były to pierwsze zawody w biegu przełajowym w historii igrzysk, później rozgrywany był jedynie na igrzyskach w Antwerpii w 1920 roku i na igrzyskach w Paryżu w 1924 roku.
Zawody rozegrano 15 lipca. Dystans liczył około dwunastu kilometrów. Zawodnicy rozpoczynali bieg na stadionie. Po przebiegnięciu ¼ okrążenia opuszczali go, by powrócić tuż przed metą. Po ponownym wbiegnięciu na stadion zawodnicy musieli przebiec jeszcze 1¼ okrążenia. Trasa nie była znana zawodnikom, a wyznaczono ją tuż przed startem za pomocą czerwonych taśm. Była pagórkowata, prowadziła przez las z wieloma naturalnymi przeszkodami. Zawodnicy brytyjscy i z Europy kontynentalnej nie byli przygotowani na tego rodzaju bieg, czego skutkiem była dominacja zawodników fińskich i szwedzkich.
Międzynarodowe mistrzostwa w biegu przełajowym w 1911 roku wygrał Francuz Jean Bouin, podobnie jak w 1912 i 1913 roku. Lecz Kolehmainen wygrał już na tych igrzyskach biegi na 5000 i 10 000 metrów, co stawiało go na miejscu faworyta. Fin wygrał bieg z przewagą ponad 30 sekund, srebro i brąz zdobyli reprezentanci Szwecji. Bouin nie ukończył biegu.
W rywalizacji wzięło udział 45 biegaczy z dziewięciu reprezentacji.
Wyniki
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Athletics at the 1912 Stockholm Summer Games: Men's Cross-Country, Individual. sports-reference.com. [dostęp 2013-03-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).