Lepidokrokit – Wikipedia, wolna encyklopedia

Lepidokrokit

Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny	tlenek wodorotlenek żelaza(III), FeO(OH)[1]
Twardość w skali Mohsa	5[1][2][3]
Przełam	nierówny[1]
Łupliwość	doskonała[1] w jednym kierunku[4]
Pokrój kryształu	tabliczkowy, igiełkowy[1]
Układ krystalograficzny	rombowy[1]
Gęstość	4,0 g/cm³[1][2][4]
Właściwości optyczne
Barwa	od rubinowoczerwonej, przez ciemnoczerwony i żółtoczerwony, do pomarańczowej[1][2]
Rysa	czerwonawa[2][1], brązowawa[1], pomarańczowa[3]
Połysk	diamentowy[1]
Dodatkowe dane
Klasyfikacja Strunza	4.FE.15[3]
Multimedia w Wikimedia Commons

Lepidokrokit – minerał z gromady wodorotlenków. Chemicznie jest to tlenek wodorotlenek żelaza(III), FeO(OH) w polimorficznej formie γ^[2][4]. Jego nazwa pochodzi z języka greckiego, od połączenia wyrazów λεπίς, czyli „łuska”, oraz κροκη – „kosmyk”^[4][3], nawiązuje do wyglądu tworzonych przez minerał skupień^[4].

Wykształca kryształy tabliczkowe oraz igiełkowe, występuje w rozetkach, konkrecjach lub skupieniach włóknistych, łuskowych, ziemistych i proszkowych. Jego kryształy są przezroczyste^[3], wykazują silną dwójłomność^[1]. Ich gęstość wynosi 4 g/cm³^[1][2][4], a twardość – 5 w skali Mohsa^[1][2][3]. Minerał ten roztwarza się w kwasie solnym^[1].

Lepidokrokit jest mniej powszechny od goethytu^[2]. Jest minerałem wtórnym^[4], występuje w strefie utleniania minerałów żelaza^[2] i złóż siarczkowych^[1], jako składnik wielu gleb i składnik skałotwórczy limonitu^[1]. Stanowi produkt procesów wietrzenia i przebiegających w niskich temperaturach procesów hydrotermalnych^[5]. Można go spotkać w Siegerland w Niemczech^[2][1] (kryształy wyrosły tam na groniastym i stalaktytowym limonicie^[4]), w Karyntii w Austrii, w Lotaryngii we Francji, w Luksemburgu, w Attyce w Grecji, na Krymie w Ukrainie, w stanach Pensylwania i Kalifornia w Stanach Zjednoczonych, a także w Meksyku, w Indiach i w Japonii. W Polsce występuje w Stanisławowie i w Jaworze oraz w okolicy Tarnowskich Gór^[1]. Towarzyszącymi mu minerałami są goethyt i piroluzyt^[2]. W kryształach lepidokrokitu powszechne są domieszki manganu^[3].

• Jako ruda żelaza^[4].
• Jako filtr do oczyszczania gazu^[4].

• minerał
• goethyt