Lesbijska erotyka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Lesbijska erotyka – przedstawianie w sztukach wizualnych lesbijstwa, które jest wyrazem seksualności między kobietą a kobietą. Lesbijstwo było motywem w sztuce erotycznej co najmniej od czasów starożytnego Rzymu.

Relacje seksualne między kobietami były ilustrowane i relacjonowane, jednak znaczna część materiałów powstałych we wczesnym okresie nowożytnym została zniszczona^[1]. To, co wydaje się być jasne z zapisu historycznego, to fakt, że duża część tekstów pornograficznych dotyczących lesbijek była przeznaczona dla czytelników płci męskiej^[2].

W kulturze europejskiej najstarszymi zachowanymi do naszych czasów dziełami sztuki odnoszącymi się do miłości lesbijskiej są freski Thermae suburbanae z rzymskiego miasta Pompeje^[3].

W czasach późniejszych przedstawienia tego typu były obłożone tabu^[4], jednak okazjonalnie przedstawiano kobiety w pozach homoerotycznych (Two Nymphs in a Landscape, Jacopo Palma starszy, 1516-18; Gabriela d’Estrées i jej siostra księżna de Villars w kąpieli, nieznany autor z drugiej École de Fontainebleau, około 1594).

W okresie epoki oświecenia ożywiło się zainteresowanie kulturą i mitologią antyku. Temat miłości lesbijskiej (i homoseksualnej w ogóle) oraz motywy z podtekstem zaczęły pojawiać się na nowo w malarstie artystów europejskich, do których należeli m.in.: François Boucher, William Turner, Jean-Auguste-Dominique Ingres (Łaźnia turecka), Gustave Courbet, Henri de Toulouse-Lautrec (Dwie dziewczyny)^[5][6], Gustav Klimt^[7], Egon Schiele^[7], Christian Schad^[8], Albert Marquet^{[potrzebny przypis]}, Balthus^{[potrzebny przypis]} i Leonor Fini^{[potrzebny przypis]}. Również Hokusai nawiązywał do miłości homoseksualnej (Shunga lesbians)^[9][10][11].

Zmysłowy i bardziej przedstawiania lesbijek lub miłości lesbijskiej z perspektywy erotycznej przedstawia sztuka takich artystów ilustratorów jak Édouard-Henri Avril^[12][13], Franz von Bayros (La Bonbonniere)^[14], Gustav Klimt (Zwei auf dem Rücken liegende Akte. ok. 1906)^{[potrzebny przypis]}, Martin van Maële (część serii La Grande Danse macabre des vifs)^[15], Rojan (w serii François Ou Les Plaisirs Du Mariage)^[16], Gerda Gottlieb Wegener^[17][18], Vala Moro^[19], Tom Poulton^[20] oraz wielu innych artystów^[21].

• 
  Hokusai, Kochające się służące, 1814 r.
• 
  Jean-Auguste-Dominique Ingres, Łaźnia turecka, 1862 r.
• 
  Édouard-Henri Avril, Safona uprawiająca seks ze swoją kochanką
• 
  Jan Ciągliński, Studium do obrazu "Taniec symboliczny", 1898 r.
• 
  Gustav Klimt, Zwei auf dem Rücken liegende Akte, 1906 r.

• Pieśni Bilitis
• yuri – gatunek mangi i anime przedstawiający związki lesbijskie