Leslie Knighton – Wikipedia, wolna encyklopedia

Leslie Knighton

Pełne imię i nazwisko	Albert Leslie Knighton
Data i miejsce urodzenia	15 marca 1884 Church Gresley
Data i miejsce śmierci	10 maja 1959 (w wieku 75 lat) Bournemouth
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1912 Huddersfield Town (tymczasowy) 1919–1925 Arsenal F.C. 1925–1928 Bournemouth 1928–1933 Birmingham 1933–1939 Chelsea F.C. 1945–1948 Shrewsbury Town

Albert Leslie Knighton (ur. 15 marca 1884 w Church Gresley, zm. 10 maja 1959 w Bournemouth) – angielski menadżer piłkarski.

Jego kariera piłkarska została przerwana przez kontuzje i po jej zakończeniu zajął się pracą trenerską i zarządzaniem. Pierwsze doświadczenie zdobywał jako asystent w Manchesterze City (1909-12) i Huddersfield Town (1912-19) i w 1912 przez krótki czas był tymczasowym menadżerem tego ostatniego zespołu. W 1919 Knighton został mianowany sekretarzem-menadżerem Arsenalu, zaś wkrótce klub został przesunięty do First Division^[1].

Prowadził klub przez sześć lat, lecz przez ten czas Arsenal nigdy nie zakończył sezonu wyżej niż w środku tabeli i najlepszym miejscem za jego kadencji była dziewiąta lokata w sezonie 1920/1921^[2]. Równie słabo Arsenalowi szło w FA Cup - tylko w jednym sezonie, 1921/1922, Arsenal zaszedł dalej niż 2. runda rozgrywek i odpadł w ćwierćfinale po porażce z Preston North End^[2].

W czasie swojej pracy w Arsenalu, Knighton miał liczne utarczki z prezesem klubu Sir Henrym Norris. Norris ograniczył kwoty transferowe graczy do 1.000 £ i odmówił podpisywania kontraktów z graczami mierzącymi poniżej 173 cm.^[1] Gdy w 1923 Knighton podpisał kontrakt z mierzącym 152 cm Hugh "Midgetem" Moffattem z Workington, Norris wpadł w furię. Unieważnił decyzję menadżera i sprzedał zawodnika Luton Town zanim ten zdążył wystąpić choćby w jednym meczu ligowym^[3]. Aby ominąć zasady Norrisa, Knighton użył podstępu przy załatwianiu niezwykłych transferów dwóch amatorskich graczy: Rega Borehama i Jimmy'ego Patersona. Ten ostatni był szwagrem lekarza klubowego i później rozegrał prawie 80 spotkań w barwach klubu^[4].

Pomimo niechęci Norrisa, Knighton, dzięki nieformalnemu skautingowi swoich przyjaciół i byłych kolegów na północy, podpisał kontrakty z kilkoma wartościowymi graczami. Należeli do nich Bob John, Jimmy Brain i Alf Baker, którzy mieli swój udział we wszystkich zdobytych przez klub trofeach w latach 30. Jednakże pod wodzą Knightona Arsenal nie zdobył żadnego trofeum i z sezonu na sezon grał coraz gorzej. W sezonie 1923/1924 klub zajął dziewiętnaste miejsce, natomiast w sezonie 1924/1925 dwudzieste^[2].

W ostatnim sezonie w Arsenal, Knighton brał udział w jednym z pierwszych przypadków dopingu. W styczniu 1925 przed spotkaniem 1. rundy FA Cup z West Ham United, Knighton podał graczom, jak później określił "małe srebrne pigułki", przekazane mu przez Harley Street, lekarz, który był fanem klubu. Chociaż tabletki były skuteczne w zwiększaniu energii, to miały też efekty uboczne i powodowały u graczy ogromny głód. Arsenal ostatecznie zremisował 0-0, zaś piłkarze odmówili ponownego przyjęcia pigułek. Arsenal powtarzał to spotkanie dwa razy, w pierwszym padł ponownie wynik remisowy, tym razem 2-2, natomiast w drugim przegrał 1-0.^[1] Działalność Knightona, w tamtych czasach całkowicie zgodna z przepisami, nie została podana do opinii publicznej i wyszła na jaw dopiero po ukazaniu się jego autobiografii.

Norris zdymisjonował Knightona latem 1925 i zatrudnił na jego miejsce Herberta Chapmana. Knighton twierdził później, że Norris nie wypłacił mu należnej premii (szacowanej maksymalnie na 4.000 £)^[5]. Norris zaprzeczył temu, natomiast Arsenal zaliczył bardzo słaby sezon (dopiero dwudzieste miejsce w lidze i odpadnięcie w 1. rundzie FA Cup). Później Norris przyznał, że załuje tej dymisji i że był to jeden z największych błędów w jego karierze^[6], zaś po jakimś czasie j z własnej woli zapłacił Knightonowi 100 £.

Po opuszczeniu Kanonierów, Knighton pracował w Bournemouth (1925-28), Birmingham (1928-33), gdzie w 1931 doszedł do finału FA Cup, Chelsea (1933-39), gdzie zastąpił pracującego przez 26. lat Davida Calderheada, i Shrewsbury Town (1945-48), zanim zespół ten trafił do the Football League. W 1948 z powodu problemów z ciśnieniem Knighton wyjechał do Bournemouth i zajął się mniej stresującą pracą. Został sekretarzem klubu golfowego i znalazł również czas na napisanie autobiografii Behind the Scenes in Big Football (1948). Zmarł w 1959 w wieku 75 lat.

• Najsłynniejszy mieszkaniec Church Gresley. youandyesterday.co.uk. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-28)].