Różyczka liściowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Różyczka liściowa, rozeta liściowa (łac. rosula, ang. Rosette) – kępa liści, które nie wyrastają z łodygi, lecz tuż przy podłożu, ze szczytowej części korzenia lub kłącza. Są one mniej więcej równomiernie rozmieszczone, czasami tworzą gęstą, zbitą kępę (np. u rojnika górskiego). Różyczki liściowe występują często u roślin wysokogórskich lub rosnących w terenach suchych. Jest to przystosowanie ułatwiające roślinie przetrwanie silnych mrozów, wiatrów i suszy.

Bibliografia

Stanisław Tołpa, Jan Radomski: Botanika. Podręcznik dla Techników Rolniczych. Warszawa: PWRiL, 1971.
Zofia Radwańska-Paryska: Rośliny tatrzańskie. WSiP, 1988. ISBN 83-02-00872-9.