Ligota Toszecka – Wikipedia, wolna encyklopedia
wieś | |
Widok ogólny | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2022) | 270[2] |
Strefa numeracyjna | 032 |
Kod pocztowy | 44-180[3] |
Tablice rejestracyjne | SGL |
SIMC | 0222568 |
Położenie na mapie gminy Toszek | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa śląskiego | |
Położenie na mapie powiatu gliwickiego | |
50°27′02″N 18°27′28″E/50,450556 18,457778[1] |
Ligota Toszecka (niem. Ellguth-Tost) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie gliwickim, w gminie Toszek.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa katowickiego.
Przysiółki
[edytuj | edytuj kod]Przysiółki należące do wsi Ligota Toszecka:
Nazwa
[edytuj | edytuj kod]Zgodnie z ówczesnymi prawami osadniczymi słowo: lgota – ulga, oznaczało nową wieś, wolną przez określony czas od podatków. Nazwy tego typu występują na południu Polski i na Morawach.
W księdze łacińskiej Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol. Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego) spisanej za czasów biskupa Henryka z Wierzbna w latach 1295–1305 miejscowość wymieniona jest w zlatynizowanej formie Elgotha Goczhalti[4][5].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Wieś należała do klucza dóbr toszeckich. Na zachodzie od niej znajdują się przysiółki Kopanina i Laura, a nad potokiem przysiółek Utrata, w którym na początku XIX wieku był czynny wielki piec.
Turystyka
[edytuj | edytuj kod]Przez wieś przebiega szlak turystyczny:
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 68207
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-07] .
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 661 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- ↑ Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis online
- ↑ H. Markgraf, J. W. Schulte, "Codex Diplomaticus Silesiae T.14 Liber Fundationis Episcopatus Vratislaviensis", Breslau 1889
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Mapy i zdjęcia satelitarne