Linda (herb szlachecki) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Linda (Linde) – polski herb szlachecki z nobilitacji.

Opis zgodnie z klasycznymi regułami blazonowania:

W polu czerwonym ostrzew lipy złota, w skos z pięcioma takimiż listkami, dwoma od spodu, trzema od góry. Klejnot: dwie gałązki lipy, złote, z prawej z trzema takimiż listkami, z lewej - z dwoma.

Nadany Mikołajowi de Linde, burgrabiemu i rajcy toruńskiemu 10 stycznia 1559^[1]. Przedstawicielem tej rodziny był polski slawista i językoznawca Samuel Linde. W Królestwie Polskim otrzymał on ubogacony herb (Słownik) od cara Mikołaja I.

Jedna rodzina herbownych (herb własny):

Linda - Linde - de Linde.

• Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1. Brak numerów stron w książce

• Herb Linda z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla