Lotofagowie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Odyseusz u Lotofagów. Francuska rycina z XVIII wieku.

Lotofagowie (gr. Λωτοφάγοι Lōtophágoi „Zjadacze Lotosu”) – w mitologii greckiej przyjaźnie usposobiony lud u których przebywał Odyseusz, żywiący się jedynie owocami lotosu (prawdopodobnie chodzi o głożynę^[1]), które mają smak miodu, oraz rozgniecionymi kwiatami. Przybyszy częstowali tą wyśmienitą potrawą, w ten sposób podróżny zapominał o wszystkim, chcąc jedynie pozostać w ich kraju. Jest to związane z grą słów w języku greckim, ponieważ lotos (lōtós) i zapomnienie (lēthē) brzmią podobnie. Przydarzyło się to Odyseuszowi w jego wędrówce. Kiedy część jego załogi zapomniała o Itace, siłą zabrał ich na statek i przywiązał do ław wioślarskich. W starożytności sytuowano ich w północno-wschodniej Afryce, na wybrzeżu Libijskim wymienia ich Herodot w Dziejach.

Przypisy

↑ AntonelloA. Prigioniero AntonelloA. i inni, Plants Named “Lotus” in Antiquity: Historiography, Biogeography, and Ethnobotany, „Harvard Papers in Botany”, 25 (1), 2020, s. 59, DOI: 10.3100/hpib.v25iss1.2020.n8, ISSN 1043-4534 [dostęp 2024-01-14] .

Bibliografia

Andrzej M. Kempiński: 2001 Encyklopedia mitologii ludów indoeuropejskich, Warszawa, s. 263.
Joël Schmidt: 1996 Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Katowice, s. 186.
Herodot: Dzieje, ks. IV, 177, Warszawa 2002, s. 283.

[1] AntonelloA. Prigioniero AntonelloA. i inni, Plants Named “Lotus” in Antiquity: Historiography, Biogeography, and Ethnobotany, „Harvard Papers in Botany”, 25 (1), 2020, s. 59, DOI: 10.3100/hpib.v25iss1.2020.n8, ISSN 1043-4534 [dostęp 2024-01-14] .

[1]