Lucas Brunner – Wikipedia, wolna encyklopedia

Lucas Brunner

Data i miejsce urodzenia	29 maja 1967 Berno
Obywatelstwo	RFN Szwajcaria
Tytuł szachowy	arcymistrz (1994)
Ranking FIDE	2433 (01.06.2022)
Ranking krajowy FIDE	11[1]

Lucas Brunner (ur. 29 maja 1967 w Bernie) – szwajcarski szachista, do 1989 reprezentant Republiki Federalnej Niemiec, arcymistrz od 1994 roku.

W pierwszej połowie lat 90. był podstawowym zawodnikiem reprezentacji Szwajcarii. Pomiędzy 1989 a 1994 rokiem trzykrotnie wystąpił na szachowych olimpiadach, dwukrotnie na drużynowych mistrzostwach świata oraz również dwukrotnie na drużynowych mistrzostwach Europy^[2].

Osiągnął wiele sukcesów turniejowych, m.in. w 1988 podzielił II miejsce (wraz z m.in. Borisem Gelfandem i Michaelem Adamsem) w turnieju młodych mistrzów w Oakham, w 1989 triumfował w Pradze (przed Curtem Hansenem), w 1991 zwyciężył w Kecskemét (przed Andrasem Adorjanem), w 1992 podzielił I miejsce (wraz z Johnem van der Wielem i Zoltanem Ribli) w Baden-Baden, w 1993 podzielił I miejsce w otwartym turnieju w Neuchâtel^[3] oraz zajął I miejsce w Kecskemét, natomiast w 1994 zdobył w Lucernie tytuł indywidualnego mistrza Szwajcarii^[4]. W roku 1995 rozegrał dwa mecze z ówczesną mistrzynią świata Xie Jun, w jednym ze spotkań (w Bernie) zwyciężając 3½ – 2½.

Najwyższy ranking w karierze osiągnął 1 stycznia 1995 r., z wynikiem 2535 punktów zajmował wówczas 3. miejsce (za Wiktorem Korcznojem i Wiktorem Gawrikowem) wśród szwajcarskich szachistów^[5].

Od roku 2000 bardzo rzadko bierze udział w turniejach klasyfikowanych przez Międzynarodową Federację Szachową^[6], praktycznie występując tylko w rozgrywanych corocznie drużynowych mistrzostwach Szwajcarii^[7].

• ChessBase Megabase 2007

• Lucas Brunner – wybrane partie szachowe (ang.)
• Lucas Brunner – profil na stronie FIDE (ang.)