Lucjan Łągiewka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Lucjan Kazimierz Łągiewka^[1] (ur. 29 lipca 1949 w Kowarach, zm. 19 marca^[2] 2017 w Lublinie^[2][3]) – polski wynalazca i konstruktor.

Wynalazca m.in. tzw. „zderzaka Łągiewki”. Jest to urządzenie, rodzaj amortyzatora zderzeń, które zamienia część energii kinetycznej ruchomego obiektu na energię kinetyczną ruchu obrotowego wirników urządzenia EPAR (Energetyczny Przetwornik Akumulacyjno-Rozpraszający), co (zdaniem autora) ma w istotny sposób zmniejszać siły działające na obiekt podczas zderzenia i być rozwiązaniem konkurencyjnym do stosowanych obecnie^[4][5]. Hipotezy wynalazców dotyczące działania zderzaka Łągiewki nie zostały opublikowane w czasopismach naukowych uwzględnionych przez tzw. listę filadelfijską^[a][6]. W chwili obecnej nie istnieje żadne seryjnie produkowane urządzenie wykorzystujące EPAR.

Powiązany z projektem Stanisław Gumuła postuluje, że działanie zderzaka Łągiewki jest niezgodne z zasadą d’Alemberta^[4], zatem podważa fundamenty współczesnej fizyki, oraz że działania urządzenia nie można wyjaśnić za pomocą znanych praw fizyki^[7]. Wynalazek jest przedmiotem krytyki ze względu na przeczące zasadom fizyki hipotezy jego twórców odnośnie do jego działania oraz niedowiedzioną i wątpliwą skuteczność praktyczną, w szczególności postulowaną wyższość nad obecnymi rozwiązaniami^{[8][9][10][11][12]}.

Wynalazek Łągiewki zainicjował powstanie Projektu EPAR, który rozwija koncepcję Energetycznego Przetwornika Akumulacyjno-Rozproszeniowego i planuje wprowadzić go do powszechnego użytku. Współtwórcą EPAR jest Stanisław Gumuła^[13]. Lucjan Łągiewka i Projekt EPAR za swój wynalazek zostali uhonorowani m.in. nagrodą ufundowaną przez firmę “Gorodissky & Partners” z Rosji^[14] i Nagrodą Targów Innowacji Gospodarczych i Naukowych INTARG – Katowice 2003^[15].