Ludwik Gutman – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ludwik (Lasar^[1]) Gutman (ur. 16 lipca 1874 w Krakowie^[1], zm. 1942 w Bełżcu^[2]) – polski architekt żydowskiego pochodzenia, działający w Krakowie.

Był synem Heinricha oraz Rosali Schernann^[1]. W 1894 ukończył Wydział Budowlany Szkoły Przemysłowej w Krakowie^[1]. W 1907 uzyskał licencję budowniczego^[1]. Prowadził działalność w ramach własnego przedsiębiorstwa^[1]. Był również rzeczoznawcą sądowym w sprawach budowlanych^[2]. Mieszkał w zaprojektowanym przez siebie domu przy ul. Jakuba 19^[2]. Na przełomie 1940 i 1941 przeprowadził się do Niepołomic^[2]. W 1942 wysiedlony został do getta w Wieliczce; w tymże roku zginął w bełżeckim obozie koncentracyjnym^[2].

• 1910: kamienica przy ulicy Kurkowej 1 w Krakowie
• 1910–1911: kamienica przy ulicy Brzozowej 20/22 w Krakowie
• 1910–1911: kamienica przy ulicy Meiselsa 2 w Krakowie
• 1911–1912: kamienica przy ulicy Barskiej 15 w Krakowie
• 1911–1912: kamienica przy ulicy Orzeszkowej 6 i 8 w Krakowie
• 1911–1912: kamienica przy ulicy Kremerowskiej 8 i 10 w Krakowie
• 1912–1913: kamienica przy ulicy Kołłątaja 3 w Krakowie
• 1922–1926: dom własny przy ulicy Jakuba 19 w Krakowie

• 
  Kamienica (1911),
  Kraków, ul. Orzeszkowej 8

• Barbara Zbroja: Miasto umarłych: Architektura publiczna Żydowskiej Gminy Wyznaniowej w Krakowie w latach 1868-1939. Kraków: Wydawnictwo WAM, 2005. ISBN 83-7318-619-0. Brak numerów stron w książce
• BarbaraB. Zbroja BarbaraB., Leksykon architektów i budowniczych pochodzenia żydowskiego w Krakowie w latach 1868-1939, Kraków: Wysoki Zamek, 2023, ISBN 978-83-966500-2-3 .