Młyn parowy L.Sterna we Włocławku – Wikipedia, wolna encyklopedia

Młyn parowy L.Sterna we Włocławku

nr rej. A/649 z 24 marca 1998
Dawny młyn solny Lejba Sterna
Państwo	Polska
Województwo	kujawsko-pomorskie
Miejscowość	Włocławek
Adres	ul. Stefana Okrzei 77, 87-800 Włocławek
Pierwszy właściciel	Lejb Stern
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego Młyn parowy L.Sterna we Włocławku
Położenie na mapie Polski Młyn parowy L.Sterna we Włocławku
52°39′28,3″N 19°03′29,1″E/52,657861 19,058083
Multimedia w Wikimedia Commons

Młyn parowy L.Sterna we Włocławku – zabytkowy budynek przemysłowy zlokalizowany w centralnej części Włocławka.

Młyn solny przy ulicy Okrzei został zbudowany w latach 1907–1909 r.^[1] przez włocławskiego przemysłowca Lejba Sterna pod firmę: „Włocławski Młyn Parowy L. Stern i Synowie Spółka Akcyjna”, której zarząd stanowili: Lejb Stern jako prezes zarządu, oraz Izaak Stern i Artur Stern jako członkowie zarządu^[2].

Stern od 1895 r. posiadał monopol na sprzedaż soli ciechocińskiej w kraju. Młyn solny zbudował na skutek walki konkurencyjnej z J.P. Bałaszewem (założył młyn solny w 1890 r. o produkcji rocznej 6000 ton, przy zatrudnieniu 25 robotników^[3]), który podobnie jak Stern sprowadzał sól do swojego młyna w stanie surowym z Teodozji na Krymie. Sól była transportowana okrętami do Gdańska, a stamtąd berlinkami (tratwami towarowymi) do Włocławka. Sprowadzana sól była oczyszczana, suszona i następnie mielona na różne gatunki^[4].

Młyn parowy Sterna zatrudniał ok. 40 robotników, a produkcja dzienna wynosiła średnio 2 wagony, czyli ok. 30 000 kg soli^[5].

Walka konkurencyjna między młynami trwała do 1909 roku i przyczyniła się do obniżenia cen soli w kraju. W 1908 roku Stern wydzierżawił młyn solny firmie holenderskiej, która prowadziła przedsiębiorstwo do 1914 roku.

Młyn działał do lat 80. W latach 90. w większości pusty popadał w zaniedbanie. Od początku 2000 r. prowadzone były prace rewitalizacji budynku, które ukończono w grudniu 2002 r^[6].

Obecnie mieści się tu Hotel Młyn.