4-Morfolino-2,2-difenylomaślan etylu
|
Nazewnictwo | | Nomenklatura systematyczna (IUPAC) | 4-morfolin-4-ylo-2,2-difenylobutanian etylu | Inne nazwy i oznaczenia | maślan dioksafetylu, butanian dioksafetylu | |
Ogólne informacje |
Wzór sumaryczny | C22H27NO3 |
Masa molowa | 353,45 g/mol |
Identyfikacja |
Numer CAS | 467-86-7 |
PubChem | 48194 |
DrugBank | DB01475 |
SMILES | CCOC(=O)C(CCN1CCOCC1)(C2=CC=CC=C2)C3=CC=CC=C3 | |
InChI | InChI=1S/C22H27NO3/c1-2-26-21(24)22(19-9-5-3-6-10-19,20-11-7-4-8-12-20)13-14-23-15-17-25-18-16-23/h3-12H,2,13-18H2,1H3 | InChIKey | LQGIXNQCOXNCRP-UHFFFAOYSA-N | |
|
|
Klasyfikacja medyczna |
Legalność w Polsce | środek odurzający grupy I-N |
4-Morfolino-2,2-difenylomaślan etylu – organiczny związek chemiczny, syntetyczny opioid objęty Jednolitą konwencją o środkach odurzających z 1961 roku (wykaz I) pod nazwą dioxaphetyl butyrate (maślan dioksafetylu)[1]. W Polsce znajduje się w kategorii I-N wykazu środków odurzających i substancji psychotropowych, zatem jego posiadanie jest nielegalne[2].