Makary (Darski) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Makary
Michaił Darski
Biskup kamczacki, kurylski i błagowieszczeński
Kraj działania

Imperium Rosyjskie

Data urodzenia

1842

Data śmierci

7 września 1897

Biskup kamczacki, kurylski i błagowieszczeński
Okres sprawowania

1892–1897

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Śluby zakonne

27 lutego 1881

Diakonat

1868 (?)

Prezbiterat

1868 (?)

Chirotonia biskupia

9 października 1883

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

9 października 1883

Miejscowość

Irkuck

Miejsce

Sobór Ikony Matki Bożej „Znak”

Konsekrator

Beniamin (Błagonrawow)

Współkonsekratorzy

Melecjusz (Jakimow)

Makary, imię świeckie Michaił Fiodorowicz Darski (ur. 1842, zm. 26 sierpnia?/7 września 1897[1]) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem kapłana prawosławnego służącego w eparchii tulskiej. Wykształcenie teologiczne uzyskał w seminarium duchownym w Tule (dyplom w 1864[1]), zaś w 1868 ukończył Moskiewską Akademię Duchowną, tytuł kandydata nauk teologicznych uzyskał trzy lata później. Był już wtedy kapłanem[2]. W latach 1868–1869 pracował jako katecheta w gimnazjum męskim w Irkucku, następnie pełnił różne funkcje w eparchii irkuckiej, m.in. uczył łaciny w gimnazjum męskim, katechezy w gimnazjum żeńskim[1]. Od 1880 do 1881 pracował jako nadzorca niższej szkoły duchownej w Irkucku[2].

27 lutego 1881 złożył wieczyste śluby mnisze, zaś 7 sierpnia tego samego roku otrzymał godność archimandryty. Od tego samego roku był naczelnikiem misji prawosławnej w Irkucku, zajmującej się ewangelizacją rdzennych mieszkańców Syberii[2]. Od 1882 zasiadał w konsystorzu eparchii irkuckiej (jako członek nadetatowy)[1]. Dwa lata później, 9 października 1883, przyjął w Irkucku chirotonię na biskupa kirieńskiego, wikariusza eparchii irkuckiej[2]. Od sierpnia tego samego roku był także przełożonym monasteru Wniebowstąpienia Pańskiego w Irkucku[1].

W 1889 jego tytuł uległ zmianie na biskup selengiński. Od 1892 był ordynariuszem eparchii kamczackiej, kurylskiej i błagowieszczeńskiej. Cieszył się znacznym szacunkiem wiernych[2]. W eparchii kamczackiej zainicjował wydawanie pierwszego prawosławnego pisma w regionie – „Kamczatskich jeparchijalnych wiedomosti”. Otworzył dwie nowe szkoły cerkiewno-parafialnej w Błagowieszczeńsku[1]. Zmarł pięć lat po objęciu katedry wskutek przeziębienia, jakiego nabawił się podczas objazdu eparchii. Został pochowany w soborze katedralnym w Błagowieszczeńsku[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]