Manewr mylący – Wikipedia, wolna encyklopedia
Manewr mylący (ang. feint) – jest to forma manewru taktycznego[1]. Ma na celu zakłócenie zorganizowanego działania sił przeciwnika w obronie[2]. Musi być on wystarczająco wiarygodny, by wywołać pożądaną reakcję[3]. Jest on najbardziej skuteczny, gdy pokrywa się z ocenami przeciwnika[4][5].
Inaczej: w wojskowych działaniach pozorowanych to akcja ofensywna obejmująca kontakt z przeciwnikiem, prowadzona w celu wprowadzenia go w błąd co do miejsca i czasu rzeczywistej, głównej operacji ofensywnej,
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Regulamin działań 1999 ↓, s. 13.
- ↑ Regulamin działań 1999 ↓, s. 14.
- ↑ Polak i Joniak 2014 ↓, s. 232.
- ↑ Dakudowicz (przew.) 2000 ↓, s. 24.
- ↑ Huzarski (red.) i Wołejszo (red.) 2014 ↓, s. 23.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Tadeusz Dakudowicz (przew.): Podręcznik walki pododdziałów wojsk zmechanizowanych. Warszawa: Dowództwo Wojsk Lądowych. Wyższa Szkoła Oficerska im. Tadeusza Kościuszki, 2000.
- Michał Huzarski (red.), Jarosław Wołejszo (red.): Leksykon obronności. Polska i Europa. Warszawa: Wydawnictwo „Bellona”, 2014, s. 22. ISBN 978-83-11-13382-2.
- Andrzej Polak, Jacek Joniak: Sztuka wojenna. Warszawa: Akademia Obrony Narodowej, 2014. ISBN 978-83-7523-273-8.
- Regulamin działań wojsk lądowych. Warszawa: Dowództwo Wojsk Lądowych, DWLąd16/99.