Maria Ejchart – Wikipedia, wolna encyklopedia
Pełne imię i nazwisko | Maria Dorota Ejchart-Dubois |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 11 kwietnia 1976 |
Podsekretarz stanu w Ministerstwie sprawiedliwości | |
Okres | od 13 grudnia 2023 |
Maria Ejchart z domu Koszur, właśc. Maria Dorota Ejchart-Dubois (ur. 11 kwietnia 1976 w Warszawie[1]) – polska prawniczka, zajmująca się prawami człowieka, współzałożycielka inicjatywy Wolne Sądy i Komitetu Obrony Sprawiedliwości, prezeska Stowarzyszenia im. prof. Zbigniewa Hołdy, od 2023 podsekretarz stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Maria Ejchart jest prawniczką[2]. Związana jest z Helsińską Fundacją Praw Człowieka[3] – największą organizacją pozarządową w Polsce, w której współtworzyła i koordynowała liczne programy monitoringowe i edukacyjne. Od 2003 koordynuje program „Niewinność”[3] zajmujący się pomyłkami sądowymi i osobami niesłusznie skazanymi. Jest polską członkinią European Innocence Network, organizacji zrzeszającej europejskie programy zajmujące się problemem niesłusznych skazań.
Pracuje jako trenerka i ekspertka z zakresu praw człowieka. Obszarem jej szczególnego zainteresowania są prawa osób pozbawionych wolności. Była członkinią Rady Społecznej przy Rzeczniku Praw Obywatelskich[4] oraz współprzewodniczącą Komisji Ekspertów Krajowego Mechanizmu Prewencji Tortur[5].
Od 2015 jest prezeską zarządu Stowarzyszenia im. prof. Zbigniewa Hołdy[6]. Jest współtwórczynią Inicjatywy Obywatelskiej #WolneSądy[7] i Komitetu Obrony Sprawiedliwości KOS[8], w którym od 2018 pełni funkcję koordynatorki. W ramach prac KOS reprezentuje sędziów przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka w Strasburgu w kluczowych postępowaniach dotyczących niezależności sądów i niezawisłości sędziów[9]. Od 2017 była współorganizatorką dziesiątek akcji protestacyjnych w sprawie obrony praworządności i represjonowanych sędziów.
Uczestniczyła w procesach legislacyjnych w parlamencie jako ekspertka, m.in. w pracach zespołów parlamentarnych ds. Ładu Konstytucyjnego i Reformy Wymiaru Sprawiedliwości oraz jako ekspertka Sejmowej Komisji Sprawiedliwości w zakresie oceny działań Służby Więziennej.
W latach 2011–2012 na zaproszenie USAid współtworzyła w Libii warsztaty dla organizacji pozarządowych o demokracji i prawach człowieka. Prowadziła warsztaty dotyczące monitorowania postępowań sądowych w Mongolii. Jako ekspertka przygotowywała rekomendacje dla Sądu Najwyższego w Tadżykistanie w zakresie przeciwdziałania torturom i nieludzkiemu traktowaniu. Współorganizatorka i uczestniczka wielu międzynarodowych konferencji, między innymi we współpracy z ICJ World Congress.
Występuje jako ekspertka w procesach ekstradycyjnych obywateli polskich toczących się przed sądami w Wielkiej Brytanii i Irlandii, dotyczących przestrzegania praw człowieka i możliwości zapewnienia odpowiedniej opieki medycznej w polskich jednostkach penitencjarnych.
Orzekała w Wojewódzkiej Komisji ds. Orzekania o Zdarzeniach Medycznych w Warszawie[10].
Autorka raportów dotyczących stanu przestrzegania praw człowieka w Polsce dla krajowych i zagranicznych instytucji (UN CAT, UN Human Rights Comittee, CPT). Współautorka licznych publikacji w tym monografii naukowej „Dożywotnie pozbawienie wolności. Zabójca, jego zbrodnia i kara”[11].
13 grudnia 2023 została powołana na stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości[12][13].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Córka inżyniera Jana Koszura (1943–2019) oraz Barbary ze Świętorzeckich (1944–1981)[14][1]. Jej mężem był prawnik Jacek Dubois[15]. Informacja o rozwodzie została przez nią przekazana do publicznej wiadomości podczas konferencji prasowej 10 stycznia 2024 celem wyjaśnienia podejrzeń o konflikt interesów, który miał być związany z obejmowaną przez Marię Ejchart funkcją wiceministra sprawiedliwości oraz działalnością jej męża[15].
Nagrody i wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]- 2018 – Medal Prezydenta Miasta Lublina
- 2019 – wyróżnienie w XIII edycji Nagrody im. Edwarda J. Wende (zespołowo, za stworzenie inicjatywy #Wolne Sądy)[16]
- 2022 – wyróżnienie odznaką „Adwokatura dla zasłużonych”
- 2022 – wyróżnienie na liście „25 prawniczek w biznesie” redakcji „Forbes Women”
Publikacje
[edytuj | edytuj kod]- Wrongful Convictions in Poland, 80 U. Cin. L. Rev., 2013[17].
- Ejchart M., Fajst M., Niełaczna M., Wykonanie kary dożywotniego pozbawienia wolności. Gdzie jest sens i koniec? Prezentacja wyników badań przeprowadzonych w 2012 roku, w: Współczesne uwarunkowania i wzory procesów resocjalizacji, reintegracji i inkluzji, red. M. Marzec-Holka, K. Mirosław-Nawrocka, J. Moleda, Warszawa 2014[18].
- Ejchart-Dubois M., Markowska M., Pełnoletniość więzienna – strategie adaptacji do długoterminowej izolacji na podstawie analizy przypadków trzech kobiet najdłużej odbywających karę dożywotniego pozbawienia wolności w Polsce, PAN, Instytut Nauk Prawnych, Zakład Kryminologii, „Archiwum Kryminologii” t. XXXIX 2017[19].
- Ejchart M. Błońska B. Rozdział Kobiety – zabójczynie. Kobiety skazane na karę dożywotniego pozbawienia wolności w Polsce, 2017[20]
- Ejchart M., Niełaczna M., Rzepliński A., Dożywotnie pozbawienie wolności. Zabójca, jego zbrodnia i kara, 2018[21].
- Ejchart M., Niełaczna M., Wilkowska-Płóciennik A. The Right to Hope for Lifers: An Analysis of Court Judgments and Practice in Poland, 2020[22].
- Ejchart M., Sprawa Komendy na pewno uświadomiła nam jedno. Sądy się mylą. Nie jednostkowo, mylą się systemowo, Warszawa 2020[23].
- Ejchart-Dubois M., Kobiety dożywotnio pozbawione wolności. Tęsknota, bezradność i nadzieja w Dożywotni więźniowie. Najlepsi z najgorszych i źli stale. Redakcja naukowa Maria Niełaczna, Joanna Klimczak, Warszawa 2022[24].
- Ejchart-Dubois M., Kara niedoskonała. Przeciw karze dożywotniego pozbawiania wolności.[w] O wolność i prawo. Księga jubileuszowa dedykowana Profesorowi Andrzejowi Rzeplińskiemu. Wolters Kluwer Warszawa 2022[25].
- Ejchart-Dubois M. […] próby otwierania dyskusji o karze śmierci są tyleż anachroniczne, co niemoralne i niebezpieczne [OPINIA], styczeń 2023[26].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Dane osoby pełniącej funkcje publiczne, Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [zarchiwizowane 2024-01-22] .
- ↑ Maria Ejchart-Dubois | Commissioner for Human Rights [online], bip.brpo.gov.pl [dostęp 2024-01-06] .
- ↑ a b Helsińska Fundacja Praw Człowieka » Zespół [online], archiwum.hfhr.pl [dostęp 2024-01-06] .
- ↑ Rady społeczne RPO [online], bip.brpo.gov.pl, 24 sierpnia 2021 [dostęp 2024-01-06] (pol.).
- ↑ Komisja Ekspertów Krajowego Mechanizmu Prewencji Tortur [online], bip.brpo.gov.pl, 23 listopada 2022 [dostęp 2024-01-06] (pol.).
- ↑ Zarząd Stowarzyszenia [online], Stowarzyszenie im. prof. Zbigniewa Hołdy, 18 listopada 2016 [dostęp 2024-01-06] .
- ↑ https://wolnesady.org/ [dostęp 2023-12-02].
- ↑ O nas [online], Komitet Obrony Sprawiedliwości [dostęp 2024-01-06] (pol.).
- ↑ https://wolnesady.org/ [dostęp 2023-12-01].
- ↑ Komisja ds. Orzekania o Zdarzeniach Medycznych już funkcjonuje [online], prawo.gazetaprawna.pl, 10 stycznia 2012 [dostęp 2024-01-06] (pol.).
- ↑ Dożywotnie pozbawienie wolności. Zabójca, jego zbrodnia i kara [online], Ksiegarnia.beck.pl [dostęp 2024-01-06] (pol.).
- ↑ Maria Ejchart – Ministerstwo Sprawiedliwości – Portal Gov.pl [online], Ministerstwo Sprawiedliwości [dostęp 2023-12-20] (pol.).
- ↑ Decyzją Premiera Minister Sprawiedliwości powołał czworo wiceministrów – Ministerstwo Sprawiedliwości – Portal Gov.pl [online], Ministerstwo Sprawiedliwości [dostęp 2023-12-13] (pol.).
- ↑ Barbara Świętorzecka [online], www.sejm-wielki.pl [dostęp 2024-01-24] .
- ↑ a b Niewygodne pytanie od telewizji. Wiceminister o „byłym mężu” [online], wydarzenia.interia.pl [dostęp 2024-01-18] (pol.).
- ↑ Sędzia Igor Tuleya laureatem XIII edycji nagrody im. Edwarda J. Wende. codozasady.pl, 2019-10-24. [dostęp 2024-05-25].
- ↑ https://scholarship.law.uc.edu/uclr/vol80/iss4/7 [dostęp 2023-12-01].
- ↑ https://www.researchgate.net/publication/341554066_Wykonanie_kary_dozywotniego_pozbawienia_wolnosci_Gdzie_jest_sens_i_koniec_Prezentacja_wynikow_badan_przeprowadzonych_w_2012_r [dostęp 2023-12-01].
- ↑ https://cejsh.icm.edu.pl/cejsh/element/bwmeta1.element.ojs-doi-10_7420_AK2017I/c/33-438.pdf [dostęp 2023-12-01].
- ↑ Polska Bibliografia Naukowa [online], pbn.nauka.gov.pl [dostęp 2024-01-06] .
- ↑ https://www.ksiegarnia.beck.pl/17022-dozywotnie-pozbawienie-wolnosci-zabojca-jego-zbrodnia-i-kara-maria-ejchart-dubois#files [dostęp 2023-12-01].
- ↑ https://www.researchgate.net/publication/341554053_The_Right_to_Hope_for_Lifers_An_Analysis_of_Court_Judgments_and_Practice_in_Poland [dostęp 2023-12-01].
- ↑ Wyborcza.pl [online], wyborcza.pl [dostęp 2024-01-06] .
- ↑ Dożywotni więźniowie. Najlepsi z najgorszych i źli stale (EBOOK) [online], WUW [dostęp 2024-01-06] (pol.).
- ↑ https://static.profinfo.pl/file/core_products/2022/12/19/89fc852b6cb7b0cfa858610af37efaa9/O wolnosc i prawo Andrzej Rzeplinski – profinfo.pdf?view [dostęp 2023-12-01].
- ↑ Maria Ejchart-Dubois: próby otwierania dyskusji o karze śmierci są tyleż anachroniczne, co niemoralne i niebezpieczne [OPINIA] [online], Onet Wiadomości, 5 stycznia 2023 [dostęp 2024-01-06] (pol.).